De zandbak. Wat vonden de jongens het leuk. Ze vermaakten zich uren bij de buren, op de opvang, of bij de kinderboerderij. Ze vonden het zó leuk dat ze bij gebrek aan een zandbak thuis de tuin begonnen leeg te graven. De oudste ontdekte dat je met een graafmachine best een plantje kon uitgraven en nummer 2 deed hem vrolijk na. Goed idee dus, zo’n zandbak. Want ze vonden het zó leuk! Uren speelplezier gegarandeerd, dachten wij.

Begrijp me niet verkeerd, ze vinden het fantastisch. Ze kunnen zich inderdaad flinke periodes aaneengesloten vermaken in dat bakkie. De graafmachine wordt aan het werk gezet, torens worden gebouwd en vernietigd, kiepauto’s gevuld, ik heb minimaal een uur letterlijk geen kind aan ze. En dat betekent me-time! Hoe vaak krijg je dat op een presenteerblaadje aangeboden met twee uiterst actieve peuters?!

Maar een zandbak heeft daarnaast ook zeker een aantal nadelen waar wij niet zo goed over hadden nagedacht. Dat uurtje me-time wordt ruimschoots gecompenseerd met neventaken die ook bij een zandbak horen. Het ergste is dat je die neventaken na een natte, lange winter, allemaal vergeten bent. En onze jongens groeien als kool. De schelpzandbak was dus direct te klein en de Derde Wereldoorlog stond op punt van uitbreken. Dus dachten wij, laten we een twééde ernaast zetten, kunnen ze allebei in hun eigen zandbak. Slecht idee. Heel slecht idee.

Waarom je geen zandbak wil

Overweeg je een zandbak? Dit staat je allemaal te wachten:

1. Afspraken maken over “zand hoort in de zandbak” blijft wel ergens hangen, maar dat betekent niet dat het zand ook daadwerkelijk blijft waar het hoort.
2. Katten vinden een zandbak ook fantastisch. Maar niet om in te spelen. Na een week hebben we het zand vervangen toen we wat dubieus ingedroogde objecten vonden en daar een onsmakelijk geurtje vanaf kwam. Deksel erop dus.
3. Je vindt zand in je kind waar je niet dacht ooit zand te vinden. In oren, in de neus, onder de haren, in broekzakken, schoenen, sokken, en in de luier.
4. Kinderen eten zand. Schuurt de maag wellicht, maar ook de billen als het er aan de andere kant weer uit komt.
5. Zand verspreid zich als fruitvliegjes. Zand hoort in de zandbak, maar ligt ineens ook binnen en, als je via je tuin naar je vervoersmiddel loopt, ook daarin. Op de bank, in de bank, achter de tv, overal op de vloer, op de stoelen, in laptop, in de slaapkamers, IN JE EIGEN BED, op de wc, in de kinderkamers…. Juist, overal dus.
6. Ondanks dat onze oudste het “zand hoort in de zandbak” mantra continue op dreunt, waarna hij enorm geconcentreerd de kiepwagen vult die NAAST de zandbak staat (en waar dus de helft naast gekeild wordt) wandelt ons kleintje vrolijk met een emmer zand naar binnen en kiept deze om. Het liefst op de bank of in de bak Duplo.
7. Als je de zandbak na het debacle met de kat toch onverhoopt open laat staan en er gaat een regenbui overheen, heb je modder. De kinderen vinden dit fantastisch. Tot ze niet eens binnen mogen lopen en linea recta de badkamer in gesjouwd worden.
8. Met stofzuigen en dweilen krijg je zand niet weg. Echt niet, al doe je nog zo goed je best, als je over je pasgeboende vloer loopt voel je het al weer… Zand tussen je tenen.
9. En als de zandbak dan een keer dicht blijft worden kinderen inventief. Met plantenbakken bijvoorbeeld, want daar is ook prima zand om mee te spelen en op te eten. En dat ze vervolgens de kat corrigeren als die ook over de plantenbak wandelt (“Nee poes, niet doen!”).
10. Je stofzuiger vindt zand overigens niet zo leuk. De filters verstoppen en in no-time kun je een nieuwe kopen.

Niet overtuigd? Dan heel veel plezier (want echt, dat uurtje me-time is toch een heleboel waard)!