Voornemens versus realiteit van het moederschap

Ooit was ik een perfecte moeder… en toen kreeg ik kinderen. Want ik had me zoveel voorgenomen voordat mijn oudste spruit het levenslicht zag. Naïef als ik was, besefte ik niet dat mijn leven op een dusdanige manier zou veranderen dat je je normen en waarden daarop gaat aanpassen. Puur om, zeker in die tropenjaren, het leven draaglijk te houden en de peuterpubertijd te overleven. Dus welke goede voornemens heb ik definitief laten varen nadat ik twee kinderen op de wereld had gezet? Voornemens versus realiteit Van nature ben ik een piekeraar. Dat klinkt heel negatief, maar kan je ook… Bekijk bericht

/

Negeer je kind: een kwestie van overleven en …

Negeer je kind: een kwestie van overleven en evolutie

Oh loedermoeders. Kijken jullie nou alweer op je telefoon? Even snel een blog lezen of gedachteloos door je Facebookfeed scrollen terwijl je nageslacht ergens om je heen in een speeltuin aan het spelen is, elkaar de hersenen inslaat of jammerend aan je rokken hangt? Geen probleem. Negeer je kind maar even. Da’s namelijk heel natuurlijk. We worden doodgegooid met berichten dat wij als ouders slecht op onze kinderen letten. Wij ontaarde moeders, die op het bankje van een speeltuin staren naar een telefoon, worden publiekelijk aan de schandpaal genageld. Moord en brand wordt er gekrijst. Die arme bloedjes worden aan… Bekijk bericht

/

Trots op ons: een momentje stilstaan

Trots op ons: een momentje stilstaan

Het stof dwarrelt langzaam neer (en moet nog worden opgeveegd). De grootste klussen zijn gedaan. Het huis wordt steeds leefbaarder en mooier. Tijd om even een momentje stil te staan en beseffen hoe trots ik ben. Trots op ons allemaal. Het is niet allemaal gemakkelijk geweest. Ondanks de voor de buitenkant voorspoedige verkoop van de boerderij en de vlotte aankoop van onze nieuwe huizen, hebben mijn ex en ik een hoop werk moeten verzetten. Er kwam een hoop doorzettingsvermogen, eindeloos geduld en bloed, zweet en tranen aan te pas. Maar wat voor ons het belangrijkste was, was dat de jongens… Bekijk bericht

/

Column: Janken in de auto (x3)

Column: Janken in de auto (x3)

“Mama, ik vind het zo zielig van de poes.” Met tranen in zijn ogen komt mijn zesjarige naar buiten. Terwijl ik haastig nog wat spullen in de auto stouw klinkt er een jammerend geluid van binnen. De poes zit inmiddels in de reismand en vindt dat niet helemaal geslaagd. “Dat snap ik,” zeg ik, “maar hij mag nou eenmaal niet los in de auto. Ga maar alvast zitten, dan gaan we snel vertrekken.” Ik loop terug naar binnen, waar inmiddels de tranen over de wangen van de jongste biggelen. “De poes is zo verdrietig en ik word daar ook verdrietig… Bekijk bericht

/

Schoorvoetend aan de nieuwe schoenen

Schoorvoetend aan de nieuwe schoenen

Schoenen kopen voor mijn kinderen is niet mijn favoriete bezigheid. Maar af en toe moet het, nietwaar? Zeker omdat die schattige kleine babyvoetjes ineens veranderen in zweterige, stinkende slagschepen en je voor je gevoel na een week al denkt, “zijn die schoenen nou alweer te klein?” En daarnaast heb ik een behoorlijk trauma opgelopen met mijn oudste die dezelfde schoenen in vijf maten had omdat hij anders hysterisch werd. Het was een dingetje toen die schoenen na maatje 26 ophielden te bestaan…. Eerlijk is eerlijk: ben zelf ook niet zo van het schoenen kopen. Ik heb niet buitensporig veel schoenen,… Bekijk bericht