Trots op ons: een momentje stilstaan

Het stof dwarrelt langzaam neer (en moet nog worden opgeveegd). De grootste klussen zijn gedaan. Het huis wordt steeds leefbaarder en mooier. Tijd om even een momentje stil te staan en beseffen hoe trots ik ben. Trots op ons allemaal.

Het is niet allemaal gemakkelijk geweest. Ondanks de voor de buitenkant voorspoedige verkoop van de boerderij en de vlotte aankoop van onze nieuwe huizen, hebben mijn ex en ik een hoop werk moeten verzetten. Er kwam een hoop doorzettingsvermogen, eindeloos geduld en bloed, zweet en tranen aan te pas. Maar wat voor ons het belangrijkste was, was dat de jongens op de eerste plek kwamen. Dat we om die reden door moesten en dat we dus ook fatsoenlijk met elkaar wilden blijven omgaan.

Trots op ons

In onze omgeving hoorden we dat we daar trots op mochten zijn. Maar voor ons was het gewoon iets wat we hadden afgesproken. We zijn volwassen toch, dus we kunnen toch normaal doen – zeker als er kinderen in het spel zijn? Maar blijkbaar is dat in veel gevallen niet zo. Ik hoor ook verhalen van mensen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen, die elkaar het liefst schuimbekkend aan zouden vliegen en het geen probleem vinden om de kinderen daarin te gebruiken. Dus ja, ik ben trots op ons, en hoe we alles afgehandeld hebben. Hoe we dat nog steeds doen. Als redelijke mensen, in goed overleg. We lijken wel volwassen!

Als ik terugkijk op de afgelopen periode, ben ik ook heel trots op mezelf. Over de keuzes die ik heb gemaakt en hoe ik de afgelopen tijd heb doorstaan. Soms kijk ik terug op de afgelopen paar maanden en heb ik geen flauw idee hoe ik erdoorheen gekomen ben – maar ik heb het gedaan. Ik heb een huis gekocht, ik heb van alles geregeld, ik heb geklust (met een heleboel lieve vrienden) en van mijn nieuwe huis zo snel mogelijk een thuis gemaakt.

Ik heb mezelf deze laatste paar maanden weer leren kennen en waarderen en kwam tot de conclusie dat ik mezelf eigenlijk best aardig vind. Dat ik best een leuk persoon ben. Das toch fijn, want die leukerd was ik onderweg even kwijt geraakt. Ik ben trots op hoe ik me heb aangepast naar de nieuwe situatie. Trots op hoe ik met de kinderen om ga. Ok, ik ben niet zo trots als ik uit mijn slof schiet en sta te viswijven, maar hey, ik hoorde mijn buren hetzelfde doen, dus ik ben gelukkig niet de enige in de buurt.

Trots op mijn kinderen

Ik ben trots op mijn kinderen. Hoe zij het nieuws dat we uit elkaar gingen accepteerden en hoe ze naar de verhuizing uitkeken. Hoe snel ze gewend waren aan het idee van twee huizen, en hoe ze nu bijna huppelend van het ene naar het andere huis gaan. Ook op hoe goed ze het al doen op school en hoe leuk ze het er vinden. Tuurlijk vinden ze het soms lastig en ik ook, maar ze doen het boven verwachting uitstekend.

En ik ben trots op mijn huis. Het voelt al als thuis. Het is knus en gezellig en helemaal van mij. Het is groot genoeg, overzichtelijk en in de leukste buurt van Culemborg. Wat wil een mens nog meer? Ik niks, kan ik je vertellen. Nouja, misschien die meubels die elke keer vertraagd worden, maar die komen uiteindelijk vast wel een keer.

Dus wat is er nou mooier dan al die verschillende soorten trots te vereeuwigen in een mooie canvas foto? Voor in het huis waar ik blij mee ben, op een prachtige poster van de mensen waar ik het allertrotst op ben.

Jongens…

Ik ben echt thuis.

 

Dit artikel bevat een samenwerking, maar de inhoud is helemaal van mij (ben ik ook trots op). Want foto cadeaus zijn nou eenmaal de leukste om voor jezelf te bestellen, te geven en te krijgen ?