Ik vind wat van de fopspeen (maar doe er niks aan)

Ik vond er altijd wat van. Van die grote peuters en kleuters met een fopspeen in het bekkie. Want ik vond het er voor geen meter uitzien. De fopspeen, dat is voor baby’s en jonge peuters. Maar op een gegeven moment moet je er vanaf kunnen stappen. Ik vind er nog steeds wat van, maar inmiddels ben ik een beetje bijgedraaid. Want hoewel die oudste van mij een hekel had aan de fopspeen en na een maand of wat overstapte op zijn duim, is de jongste erg verknocht aan zijn “foppie”. En die jongste, die werd vorige maand alweer drie.…Bekijk bericht

Column: Hoe ik tante Linda werd voor mijn …

Column: Hoe ik tante Linda werd voor mijn eigen peuters

Mijn schare neven en nichten is aan het groeien. Ze variëren in de leeftijdscategorie van bijna 7 tot ongeboren. Superleuk, tante zijn, voor allemaal! Ik vind het elke keer weer heerlijk om ze allemaal te zien, om ze te knuffelen en/of spelletjes te doen. Er kleeft alleen één pietepeuterig nadeeltje aan: mijn eigen kinderen noemen me tegenwoordig ook tante Linda. Hoe is dat zo gekomen (en wtf heeft Darla daarmee te maken?!)? Je moet weten dat mijn oudste Monster geheel in de ban is van zijn oudere neef en nicht. Idolaat is ie. Op het popsterrenniveau af. Hij vindt het elke keer…

Bekijk bericht

12 universele uitspraken van peuters

12 universele uitspraken van peuters

Peuters zijn geniaal. Ze spreken een eigen taal; hun uitspraken zijn universeel. Over de hele wereld zeggen ze in de basis hetzelfde, maar maken ze er zelf hun eigen, persoonlijke variant van. Alsof ze met zijn allen aan een peuter-erecode houden. Hieronder de vijftien meest herkenbare uitspraken van peuters! Lees ook: De peuterpuberteit is stiekem heel grappig! “Nee.” Deze spreekt voor zich. “Ikke niet!” Of het nu gaat over het aan tafel gaan zitten of de schoenen aantrekken. “Mamaaaa!” Ze willen iets van je. Of het nu alleen maar luisteren is of dat er daadwerkelijk ook een actie ondernomen moet…

Bekijk bericht

Moederdag 2015

Moederdag 2015

7.15. De twee jongens zijn wakker. “Papa, papa!” roept de oudste. Dus ik stoot mijn nog enigszins snurkende wederhelft aan. “Je zoon roept je.” “Hm”, is de reactie. En papa draait zich nog eens om. 7.21. Het wordt weer even stil in de jongenskamers. 7.44. Het begint opnieuw. Omdat het ook wel fijn is om even de bokkenpruik op te zetten en te denken, “Niemand denkt aan mij op deze dag,” luid zuchtend en steunend opgestaan. Er kwam enige reactie. Het was slechts weinig. Zelf aankleden, tanden poetsen, klaar voor de dag, en op naar de jongenskamers. 7.52. De luier…

Bekijk bericht