One Day, or Day One? Vooruitblik naar 2018

Januari 2018. Ik zit aan tafel en kijk naar buiten. Er heerst een serene stilte. Buiten vallen de sneeuwvlokken gestaag. Ze veranderen de wereld om mij heen in een wondere wereld, een coconnetje waarin ik me heerlijk geborgen voel. De witte velden dempen het geluid, en ik geniet. De kinderen zijn naar school en ik zit aan de keukentafel te genieten van een kop thee en de rust. En bedenk me hoever ik ben gekomen.Bekijk bericht

Ik ben trots op mijn kinderen (en dat …

Ik ben trots op mijn kinderen (en dat mag iedereen weten)

Afgelopen week las ik een berichtje op Twitter, dat moeders het lastig vinden om de trots voor hun kind te uiten. Omdat ze bang zijn om andere ouders voor het hoofd te stoten. Mijn eerste reactie was meeleven, want ik herken het. Dat je maar doet of het niet zo’n big deal is dat je kind iets goeds doet, omdat je bang bent dat iemand met een scheef oog afkeurend naar je kijkt. Ik schrok ook van mijn eigen tegenreactie, want met onze oudste liep alles niet vanzelf. En ik was dus ook best wel eens jaloers. Voordat je verder…

Bekijk bericht

Ik ben bang voor het zindelijk maken van …

Ik ben bang voor het zindelijk maken van mijn kind

Ik heb twee kinderen. Een kleuter en een peuter. En zoals trouwe lezers van dit blog weten, is mijn kleuter nog niet zindelijk. Daar ligt nogal het een en ander aan ten grondslag waardoor het voor hem gewoon niet zo gemakkelijk is. Ik heb ook een peuter. En die is inmiddels al drie. En ik durfde bij hem niet te beginnen met ook maar enige vorm van zindelijkheid.

Bekijk bericht

Niemand helpt ons kind aan zorg… wat nu?

Niemand helpt ons kind aan zorg… wat nu?

Ik schreef het al eerder, het is nogal lastig als je kind niet zindelijk is en naar school gaat. Ik voel me een slechte moeder, omdat ik mijn oudste hierbij niet heb kunnen helpen. Gelukkig was er in oktober toch eindelijk de erkenning van de kinderarts dat het probleem groter was dan niet zindelijk willen worden, maar dat er nog iets anders aan ten grondslag lag: angst.  Wij hebben dus niet voor niets een doorverwijzing gekregen naar de GGZ. Want de angst beperkt zich niet alleen tot niet durven plassen op een wc. De dokter mag niet eens aan zijn buik…

Bekijk bericht

Een vrije dag in het leven van een …

Een vrije dag in het leven van een moeder

“Oh, jij bent morgen vrij he? Dat zou ik ook wel willen. Elke week een vrije dag.” Eh, ja. Een dagje vrij voor een moeder is niet zo’n dagje vrij als jij je voorstelt. Uitslapen? Vergeet het maar. In je pyjama op de bank? Nuh-uh. Want op die dag moet er namelijk een heleboel gebeuren. En soms (vaak) is zo’n dag pittiger dan een dag achter je computer op je werk. Maar het wil er niet in bij mijn jonge, kinderloze collega’s. Die krijgen een dromerige blik als ze “vrij” horen en luisteren vervolgens niet meer. Laat mij op zijn minst…

Bekijk bericht