Een peuter, een fiets en een ongeluk (5)
De voortanden zijn eruit. Even lijkt de rust wedergekeerd. Eten gaat beter, het ventje heeft minder pijn en hij is helemaal bijgekomen. En dan begint het wéér te bloeden. De frustratie is compleet. “Au, mama!” jammert Monster!1. Hoewel ik hem zachte dingen probeer te voeren, bijt hij verkeerd. “Aan de zijkant eten, dan gaat het wel,” sus ik. Braaf doet ie wat hem verteld wordt (blijkbaar doen de oren het dus tóch, als het hem uitkomt). Maar even later kijk ik fronsend naar zijn gezicht. In zijn mondhoek hangt een druppel bloed. Het is dan drie uur ’s middags, ruim…
Bekijk bericht
Dag drie na het fietsongeluk. De voortanden van Monster!1 zijn steeds losser gaan zitten. Na nog een incidentje is de maat vol: we gaan naar de tandarts. En mijn innerlijke criticus schreeuwt uit volle borst: je maakt de verkeerde beslissingen!
Bekijk bericht
Monster!1 is gevallen met de fiets. Na dit ongeluk zitten zijn voortanden flink los en zijn tandvlees is stuk. Het bloed blijft stromen, maar de bikkel wil wel naar het kinderdagverblijf want er wordt feest gevierd en dat gaat hij zeker niet missen! ’s Avonds gaat het weer mis en we lopen tegen een muur, “want met melktanden kunnen ze niets beginnen.” Lees ook: Een peuter, een fiets en een ongeluk (1) Als wij een paar uur in bed liggen, staat Monster!1 aan het bed. Ik schuif een stukje op en hij kruipt erbij. Meteen valt hij in slaap, maar voor mij is…
Bekijk bericht
Monster!1 is gevallen met de fiets. Na dit ongeluk zitten zijn voortanden flink los en zijn tandvlees is stuk. En er is niets wat enig hulpverlener daar ook maar kan doen, want met melktanden kunnen ze niets beginnen. Ook al blijft het bloeden en zakken de tanden steeds verder naar beneden. Wat moeten we doen? De telefoon gaat. Op dat moment ben ik in gesprek met de ongediertebestrijders die ons huis terug gaan veroveren op de vlooien. En omdat mijn vriend de enige is die mij belt op de huistelefoon (als ie weet dat ik thuis ben), laat ik hem even gaan.…
Bekijk bericht