Wat ik ga missen na mijn verhuizing

Afgelopen vrijdag namen wij afscheid van ons huis in Culemborg. Ondanks dat je daar wel enigszins naar toe leeft, is het toch wel een dingetje. Je kinderen zijn er niet fysiek geboren maar wel vanaf dag 1 opgegroeid. Ondanks dat ik mezelf als extraverte introvert zie, heb ik best wat contacten opgedaan. En ik heb er behoorlijk wat meegemaakt in die paar jaar. Een week ervoor zegde ik mijn baan op, nog zoiets. Alsof je alle schepen in één keer achter je verbrand. En toch, sentimenteel en melancholisch als ik ben, ga ik een aantal dingen heel erg missen. Met…Bekijk bericht

Verbouwing van de boerderij: De eerste maand

Verbouwing van de boerderij: De eerste maand

Ongeveer een maand geleden kregen we de sleutel van onze boerderij. Als je middenin een verbouwing zit, lijkt het allemaal niet zo snel te gaan. Er moet nog zoveel! Maar wat zijn er al bergen aan werk verzet en wat hebben we al veel hulp gehad. Want als je dat doet, zie je dat je toch al heel ver bent gekomen. Wanneer je je eindresultaat in je hoofd hebt maar het op weet te breken in kleine stapjes, voelt elke stap als een kleine overwinning. Even een momentje van bezinning in deze knotskneitergekke periode door middel van een social media…

Bekijk bericht

Review Split and Sit: stiekem onverwacht een succes

Review Split and Sit: stiekem onverwacht een succes

Toen ik hoorde van de Split and Sit op de radio, was ik in staat een rondedansje in de autostoel te doen. Wat een fantastisch idee: een scheidingswandje tussen mijn kinderen op de achterbank zodat ze elkaar niet zouden irriteren! En dan zou ik dus een keertje rustig een lange afstand af kunnen leggen. Het was in ieder geval het testen (en een review) waard! Ik bestelde er gelijk één en greep meteen de mogelijkheid maar eens aan om er kritisch naar te kijken. Helemaal onbevooroordeeld was ik dus niet meer, omdat ik het idee op zich wel heel erg…

Bekijk bericht

Van loslaten word je sterker: Afscheid nemen

Van loslaten word je sterker: Afscheid nemen

Onderstaande tekst schreef ik gisteren op mijn Facebook pagina, maar ik wilde hem ook hier delen. Want van loslaten, daarvan word je inderdaad alleen maar sterker. Zelfs al zie je het niet meteen, uit de strijd die je moet voeren met jezelf en met de omgeving rijs je op als een feniks. Deze hele maand staat in het teken van laatste keren. Morgen is mijn laatste dag bij Douwe Egberts. De laatste keer dat ik de poortjes van mijn werk binnen loop. Over het waarom schreef ik al een blog: Zodat ik mijn kinderen, en vooral onze autist, kan begeleiden…

Bekijk bericht

Waarom ik de prikactie van de basisschool als …

Waarom ik de prikactie van de basisschool als ouder steun

Ook wij kregen afgelopen week een brief van school. Op dinsdag 27 juni aanstaande gaat de school pas om 9.30 open. Dit, omdat de leraren een uur gaan staken voor betere werkomstandigheden. Ik volg de lerarenstaking (en het hopelijk positieve gevolg ervan) met interesse. Ik vind het een mooi statement, deze prikactie. En tekende dus ook de petitie van POFront, samen met ruim een kwart miljoen andere mensen. Maar niet iedereen denkt er zo over. Ik heb namelijk ook al flink wat gekreun en gesteun gehoord om me heen. Briesend gaan sommige ouders over de rooie. Want tja, het is…

Bekijk bericht