Home » Entertainment » Herkenning » Kind naar de basisschool: Zwemmen of verzuipen!

Kind naar de basisschool: Zwemmen of verzuipen!

kleuterklas, basisschool, kind

Tot september 2016 was ik een die-hard doorgewinterde peutermoeder met een gigantische bak ervaring. En eind september veranderde ik in een newbie-kleutermoeder die met grote ogen de nieuwe wereld om zich heen ontdekte. Mijn kind werd 4 en ging naar de basisschool. En jongens, wat verandert er gigantisch veel! Ik moest als nitwit kleutermoeder niet alleen wennen aan de school, maar ook aan de zaken waar ik thuis rekening mee moest houden.

Er zijn namelijk een hoop handelingen die je voor kennisgeving aanneemt wanneer je kind naar een kinderopvang gaat. Wat worden we met de kinderopvang schromelijk verwend! Ik althans wel, want onze kinderopvang is werkelijk waar fantastisch (hulde!). Ik kan je vertellen, ik voelde me af en toe een gigantische faalhaas. Het was voor mij ook even wennen. Ik was doorgewinterde oermoeder af en werd gewoon in het diepe gegooid. Niemand die je wat vertelt. Het is zwemmen of verzuipen. Maar omdat ik zo aardig ben, help ik je op weg.

Al dat voedsel!

Brood smeren. Klinkt als de meest normale zaak van de wereld, maar een lunchtrommeltje hoefde ik nooit te vullen. En daarna uiteraard ook in de tas te doen (ik ben het één keer bijna vergeten en ik kreeg gelijk visioenen van een kindje met grote hongerige ogen die met trillende lippen naar zijn smullende klasgenootjes kijkt).

Om brood te smeren, moet je het uit je vriezer halen. Al mijn mannen, inclusief de grote, zijn broodmonsters. Ook ’s avonds. Dus het is al meer dan eens voorgekomen dat ik ’s ochtends de broodlade open trek, en een zielig kontje me aanstaart. Aangezien ik ’s ochtends minstens zeven boterhammen nodig heb aan voorbereiding (niet alleen voor mijn kinderen, maar ook voor mijn eigen lunch), levert dat regelmatig wat binnensmonds gevloek op. Toen de jongens nog naar de kinderopvang gingen, sjoemelde ik wel eens wat met het ontbijt. Met een stukje peperkoek… of een pedagogisch onverantwoorde liga. Sssht. Maar ja, daar kom ik nu niet meer mee weg. Dat kan niet in de broodtrommel. Dan heb ik een instant reputatie bij de juf die ik zo graag te vriend wil houden.

Ohja, om brood uit de vriezer te halen,  moet je er ook voldoende van kopen. Uhm, oeps… Dus het is een keer voorgekomen dat ik de laatste boterhammen opofferde voor mijn kind en zelf de (schurfterig dure) kantine op mijn werk in dook. En tja, de kinderen dus maar weer een liga gaf als ontbijt.

En wat te denken van fruit? Elke dag een stuk fruit mee naar school. Hoeft niet bij de kinderopvang! Geen omkijken naar! Nu weet ik meestal wel enigszins in te schatten wat ze aan bananen en appels eten, maar ineens hebben ze  extra honger en ben je  één dag na de grote boodschappen al door al je bananen heen. Grr!

Kinderopvang versus basisschool

Genoeg over eten. Wat te denken over de plotselinge veranderingen in het leven van de moeder van een schoolgaand kind? Niks meer binnen je kinderen ophalen. Buiten wachten, moeders! En braaf wachten tot je kind naar buiten komt gestormd met zijn rugzakje op zijn rug. Ik kijk een beetje op tegen een zeer strenge winter, als we staan te vernikkelen in de kou. Want die zoemer he, dat is dus geen garantie dat je kind meteen naar buiten komt. Als de juf het wenst, blijven ze mooi nog een paar minuten langer binnen.

Ook geen uitgebreide gesprekken met de leidsters over hoe het ging, wat ie gedaan heeft en hoe vaak hij in zijn neus gepeuterd heeft. Nu is dat in mijn geval ’s ochtends in ieder geval  nog een beetje anders vanwege die zindelijkheid die maar niet wil (“we hebben de schoolarts ingeschakeld. Heb je vandaag iemand achter de hand die een poepluier kan komen verschonen?”). Maar voor de rest? Als een hongerige roedel wolven storten de moeders zich na schooltijd op de juf, want dat is de enige kans om iets door te spreken.

Want er zijn ook gewoon veel meer moeders. Op het kinderdagverblijf had hij zo’n klein schattig verticaal groepje van maximaal 12 kinderen. Nu zijn er bijna dertig kleuters en evenzoveel ouders. Het is als een mierennest waar je water in gegooid hebt. Alles krioelt door elkaar. Probeer daar je kind maar eens tussen te vinden.

Ohja, en ook niet meer nét even iets langer blijven liggen ’s ochtends, als je nog geen zin hebt om op te staan, omdat je je kind toch relaxed ergens tussen half acht en negen kunt brengen. Nee nee, om klokslag 8.25 worden wij als ouders vriendelijk doch dringend gemaand om ons te verexcuseren uit de kleuterklas. Dat betekent dus dat je vóór die tijd binnen moet zijn en afscheid moet hebben genomen van je kind. Daarmee is de ochtendspits écht losgebarsten.

Vrije dagen en vakanties

En dan de vakanties en studiedagen. Ging ik een week voor de herfstvakantie zelf weer werken… had ik dus die herfstvakantie even over het hoofd gezien. Oeps! Op de kinderopvang gaat het leven gewoon door as usual. Maar die basisschool is gewoon dicht. Gelukkig heb ik een fantastische schoonmoeder die een weekje bij ons kwam bivakkeren. Meteen heb ik ook maar even onderzoek gedaan naar de studiedagen (want dan sta je ineens voor een dichte school met je goede gedrag).

Het weekend is ineens ook een stuk korter. Ik heb op vrijdag vrij, en normaal bleven we dan even iets langer liggen. NOPE! Vrijdag is gewoon een schooldag, dus de ochtendspits tiert welig, ook op vrijdag. Uitjes plannen op de vrijdag is er ook niet meer bij (mits ik mijn nog niet leerplichtige kind afmeld), dus het weekend is officieel gereduceerd tot twee dagen. Eigenlijk één dag, want zaterdag telt niet: Dan zijn mijn kleuters stikchagrijnig en lamlendig na de zwemles.

Nog meer?

Ja! Want van de allergrootste op de kinderopvang is hij nu weer de allerkleinste op de basisschool. Maar het besef dat hij zo snel weer de allergrootste wordt, ligt meteen op de loer. En dat besef maakt dat ik ’s avonds nog steeds bij hem in bed kruip omdat hij het zo fijn vindt om naast mama in slaap te vallen. Want voor je het weet wil hij dat niet meer en vindt hij het ook niet meer zo nodig om over zijn dag te vertellen. Voor je het weet gaat hij naar de middelbare school, wil hij niks meer met me te maken hebben en is hij aan de zuip met zijn studentenmakkers. Dus ik geniet nog even van mijn grote kleine kleuter op de basisschool.

Wat vonden jullie de grootste verandering als ouder, toen je kind net naar school ging?

Lees ook: Boodschappen doen met peuters: 10 tips!

Volg:
Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.