12 dingen die niemand zegt over de zwangerschap

Drie jaar geleden ongeveer startte mijn eerste bevalling na een voldragen zwangerschap. Morgen wordt onze oudste alweer drie jaar.  En ik leef met de verschillende herinnerings-apps weer helemaal naar de bevalling toe. Een en ander drijft zo weer langzaam naar boven. Zo ook het gegeven dat ik het zwanger zijn helemaal niet leuk vond. Beide keren niet, trouwens. En het lijkt erop dat mijn hersenen dat effectief verdrongen hebben — dat besefte ik pas goed toen bij de tweede zwangerschap de weeën begonnen (OH JA, ZO VOELDE DAT). Begrijp me niet verkeerd, mijn eerste zwangerschap is tot maand zeven probleemloos verlopen.…Bekijk bericht

Boodschappen doen met peuters – een goed idee?!

Boodschappen doen met peuters – een goed idee?!

Boodschappen doen met kinderen. Het is iets waar al veel klaagzangen over geschreven zijn en waar ik me totaal niet in kan vinden. De mijne zijn namelijk niet zo. Mijn Monsters gedragen zich nog best prima in een winkel. Voor het overgrote deel doe ik in mijn eentje, met de beide Monsters, op vrijdag de grote boodschappen voor de week erna. Monster!1 kan ik vantevoren nog enigszins instrueren dat hij mama moet helpen en het is zo’n goedzak dat hij dan braaft knikt en het, met een paar reminders, dan ook wel doet. Monster!2 is nog zo klein dat hij in…

Bekijk bericht

Koken is stom: Ik ben geen keukenprinses

Koken is stom: Ik ben geen keukenprinses

Keukenprinses. Als er iets is wat ik niet ben, is het dat. Ik vind het verschrikkelijk om in de keuken te staan, en dat is niet alleen vanaf de periode dat de Derde Wereldoorlog uitbreekt aan tafel omdat Monster 1 niet wil eten en alles wat je maakt zo’n beetje kansloos op tafel staat te verpieteren. Nee, het was ook daarvoor al, in de studententijd en in de tijd van samenwonen zonder kinderen. Koken is gewoon stom. Eén keer koken staat in mijn geheugen gegrift. De horror. Eén keer heb ik over mijn hart gestreken met de kerst. We woonden…

Bekijk bericht

Moederdag 2015

Moederdag 2015

7.15. De twee jongens zijn wakker. “Papa, papa!” roept de oudste. Dus ik stoot mijn nog enigszins snurkende wederhelft aan. “Je zoon roept je.” “Hm”, is de reactie. En papa draait zich nog eens om. 7.21. Het wordt weer even stil in de jongenskamers. 7.44. Het begint opnieuw. Omdat het ook wel fijn is om even de bokkenpruik op te zetten en te denken, “Niemand denkt aan mij op deze dag,” luid zuchtend en steunend opgestaan. Er kwam enige reactie. Het was slechts weinig. Zelf aankleden, tanden poetsen, klaar voor de dag, en op naar de jongenskamers. 7.52. De luier…

Bekijk bericht