Lieve medemoeders: zullen we elkaar helpen?
Ik had eens een collega. En die was nogal bezeten van het geven van het complimenten. Iedereen vond dat maar een beetje raar, als er in een teammeeting ineens geroepen werd: “Heeft iemand nog een complimentje?” Er werd een beetje lacherig over gedaan. Maar nu weet ik dat ze een heel sterk punt had. Het was gewoon geen goede timing. Net een reorganisatie achter de rug, er was een dingetje met vertrouwen, het was “wij tegen zij” en ze hoorde toevallig in het “zij” kamp. Wrong place, wrong time. Op dat moment ook voor mij. Ik kon destijds ook helemaal niet…
Bekijk bericht
Ik heb een clubje opgericht… en nee, niet voor mensen met een lelijk gezicht, maar ze zijn wel welkom. Het heet officieel “De (On)Volmaakte Moeders Club” en het gebeuren vindt plaats op Facebook. Het klinkt heel elitair, zo’n club. Maar de bedoeling ervan is geheel het tegenovergestelde. De afgelopen tijd schreef ik nogal wat blogs over verbinden. Waarom ik schrijf wat ik schrijf. Verbinding zoeken op het schoolplein. Elkaar eens een keertje aanspreken. Anderen in hun waarde laten. Zelf trots kunnen zijn op je kind zonder je ongemakkelijk te voelen. Ik vroeg of anderen mij niet wilden veroordelen. En op die…
Bekijk bericht
Vorige week schreef ik over hoe ongemakkelijk ik mij voel op het schoolplein. Ik sta 9 van de 10 keer alleen om mijn peuter in de gaten te houden, die over het plein scheert en overal in, op, over en af moet klimmen. Ik moet hem nou eenmaal scherp in de gaten houden, maar ik laat hem liever los dan dat ik hem met alle drama’s van dien vast houdt. Dat vinden mensen een beetje gek. Maar ik deed ook een belofte: De eerstvolgende keer dat ik op het schoolplein stond, zou ik op een andere ouder die ook alleen…
Bekijk bericht
Ik zie ze wel. Die blikken die afkeurend mijn richting op worden geworpen. Ik word veroordeeld zonder rechter, zonder wederhoor. Omdat mensen nu eenmaal al heel snel Ergens Iets Van Vinden. Zonder het hele verhaal te kennen.
Bekijk bericht