Column: De goede vrijdag?

Na een doorwaakte nacht met mijn peuter doorloop ik op de automatische piloot de ochtendroutine. Kleuter wordt aangekleed, peuter wil niet (want hij heeft de nacht lopen projectielkotsen). Best, dan kruip jij maar lekker op de bank.

Onze grote kleuter wordt gevoederd en terwijl hij eet, smeer ik zijn bammetjes. Vandaag is het vrijdag dus hij mag zowel loopfiets als wat speelgoed meenemen naar school. Dat mag elke vrijdag, dus elke vrijdag gaat hij met nog meer plezier naar school dan normaal. Hij heeft er zin in!

Gelukkig is Sander thuis zodat de jongste op de bank kan blijven hangen. Hoef ik dat arme ding niet ook nog in te laden. Ook zeg ik dat ik wat later thuis ben. Het schema voor de educatieve spelletjes waar ik eens per twee weken voor opdraaf hield namelijk op bij vorige week. Ik ga ervan uit dat ik gewoon als altijd aan de beurt ben, dus ik ben iets over negen weer terug. Het is bijna kwart over acht, dus we moeten nu echt even gaan opschieten!

Op weg naar school

Opgewekt scheurt mijn kleuter voor me uit op zijn geliefde loopfiets. Wacht netjes bij de weg tot hij kan oversteken. En bij een akkoord van moeders, racet hij de weg over. Ergens dringt het tot me door dat het rustig is op straat.  Nouja, scheelt weer. Hoef je ook niet sociaal te doen wanneer je iemand tegenkomt.

We nemen de weg binnendoor, over woonerf en door steegjes. Vindt hij het allerleukst, die bochtjes. “Daar is de school! Ik zie school mama!” En hij zoeft naar de poort.

Het schoolplein is stil. Doodstil. Ik hoor de krekels nog net niet chirpen.

Huh? Zo vroeg waren we nou toch ook weer niet?

De poort is dicht. Op slot. Mijn kind rammelt aan het hek.

Met het schooltasje aan mijn arm dringt het besef langzaam tot me door. Voor de zekerheid check ik nog even mijn telefoon maar eigenlijk weet ik het al.

Het is natuurlijk Goede Vrijdag.

Hij gaat naar een christelijke school.

Die vandaag dicht is.

Ik moet hardop om mezelf lachen, wat stom! Maar mijn kleuter is minder gecharmeerd. Hij had zich net zo verheugd op een dag met zijn loopfiets over het schoolplein scheuren. Om het goed te maken nemen we de lange weg door het parkje terug. Kan ie toch nog even racen.

Sorry jongen.

Lees ook: Column: Principe of toetje?