Ik sta stil voor een stoplicht midden in Amsterdam. Ik ben de enige. Om me heen haasten de mensen zich naar het station. Rennend steken ze over, soms maar net een fietser of auto ontwijkend. Ik niet. Want ik heb tijd genoeg. Ik duw mijn handen een beetje dieper in mijn zakken en grijns. Mijn voeten staan stevig op de grond.
Terwijl Within Temptation en Keith Caputo me via Spotify vragen wat ik nou weer heb gedaan kijk ik achterom richting de prachtig verlichte Dam.
Nou, Sharon en Keith, vandaag heb ik gewerkt. In Amsterdam. Doe ik elke dinsdag tegenwoordig. Die dinsdag in onze hoofdstad is helemaal van mij. Ik geniet dan van de relatieve rust. Ik focus me op mijn werk en hoef mijn aandacht een keer niet te verdelen. Dinsdag is mijn dag zonder kinderen. Mijn vakantiedag.
En als ik dan ’s avonds weer door de Kalverstraat naar het station wandel, ben ik heerlijk anoniem. Anoniem in Amsterdam. Zomaar een van de velen die richting de Dam loopt. Iemand die net als iedereen in het Engels wordt aangesproken. Die voor toerist wordt aangezien. Even kan ik net doen alsof ik stiekem even iemand anders ben. En stiekem word ik daar eventjes heel blij van. Even geen verantwoordelijkheden, alleen maar de zorg voor mijzelf.
Terwijl het licht op groen springt steek ik over. Het begint weer te regenen. Ik hef mijn handen tot schouderhoogte en vang de regendruppels. De mensen om me heen kijken me aan of ik gek ben. Het maakt me niet uit. Ze denken maar. Ik grinnik en voel me gelukkig.
Een jaar geleden had ik niet verwacht dat ik hier zou lopen. Door Amsterdam. Dat ik hier een baan zou hebben waar ik helemaal pas. En dat ik me daarbij zo fijn zou voelen.
Ik draai me nog een keer om voordat ik de stationshal in loop. Even lichtjes kijken. Even afscheid nemen. Stiekem hou ik een beetje van je, Amsterdam. Omdat je me even iemand anders laat zijn en me voor een moment onttrekt uit mijn dagelijkse leven. Omdat ik bij jou even in de anonimiteit kan opgaan. Dankjewel. Dat had ik namelijk even heel hard nodig.
Tot volgende week.
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…