Column: Sinterklaas bellen? Doe maar niet.

Sinterklaas. Wat doen we ons nageslacht aan? Ze zijn al instant opgefokt zodra die stoomboot een der Nederlandsche havens in tuft (eerder nog als ze de week ervoor het Sinterklaasjournaal gevolgd hebben) en we maken het er zelf als ouders niet beter op. Want: Sinterklaas is natuurlijk het beste excuus ooit om je kinderen te laten stoppen met vechten / klusjes te laten doen / te laten luisteren. 

Het kan ons alleen ook enorm in de billen bijten. Dus eigenlijk wil ik jullie in dit artikel even waarschuwen wat je vooral wel, maar ook zeker niet moet doen. Want je eigen gemoedsrust is ook belangrijk. En zelf wil je soms ook een momentje rust om van te kunnen genieten.

Kijk, ik kan heel hard klagen dat mijn kinderen de komende twee weken dolgedraaid en kneitervroeg wakker zijn (echt serieus: 5-uur-‘s-ochtends-vroeg. Tips om ze aan het bed gekluisterd te houden? Kom maar op!). Maar dat doe ik voor een groot deel natuurlijk ook gewoon zelf. Wij ouders hebben dat deel namelijk helemaal zelf in de hand.

Sinterklaasjournaal afschaffen

Het Sinterklaasjournaal is hier afgeschaft. Ik ben gezegend met een school waar ze het in de kleuterklassen nog niet kijken en eerlijk, ze vinden het zelf gewoon niet interessant. Ik heb het twee avonden geprobeerd, maar het boeit ze niet. Scheelt weer de nodige stress en huilbuien omdat hun cadeaus in het water gevallen zijn. Als het mogelijk is om dit te doen in je gezin, doen. Scheelt weer.

Want daarnaast is het gewoon te gemakkelijk om Sint en Piet te gebruiken als hét excuus om je kinderen in het gareel te krijgen. Schaamteloos. Het journaal afschaffen compenseert dus weer iets.

Luisterpiet kan altijd

Want als er iets is wat onze kleine materialistjes en kapitalistjes in de dop willen, is het cadeautjes. En veul. Zo groot en zo duur mogelijk. Alles in het reclameblok willen ze “HEBBEN MAMA”. Dus als ze ergens mee te paaien zijn is het het idee dat ze geen cadeaus meer krijgen. Zijn ze not amused. Dus ze doen er alles aan om dat recht op cadeautjes te behouden.

“Luisterpiet!” riep ik dus in de open haard, “De jongens zijn wel heel stout, he?” Twee extreem brave kinderen tot gevolg. Want ojee, die cadeautjes. En hoewel dat eventjes helpt, fokt ze dat natuurlijk ook weer verder op (accepteer dat gewoon als de pre-Sinterklaas periode en weet dat die ook weer overgaat).

Dreigementen moet je uitvoeren

Want zoals met alles werken dreigementen steeds minder als je ze niet een keer ten uitvoering brengt. Dus de eerstvolgende schoenperiode zat er geen cadeautje in, maar enkel een paar karige pepernoten. Want die jongens van mij, dat zijn een stel draken. Nou waren die pepernoten toch al de bedoeling want ik heb iets tegen schoencadeautjes (zoals de trouwe lezer zich misschien nog een beetje kan herinneren van vorig jaar). Maar het effect was daar: ik had een hele dag twee uiterst brave kinderen.

En toen maakte ik een grote fout.

Want ik dacht dat ik hem gevonden had.

De heilige graal.

Dé manier om de goedheiligman in te zetten voor mijn gewin.

Hét middel om ze volledig naar mijn hand te zetten. Te laten doen wat ik wilde, wanneer ik dat wilde.

Sinterklaas bellen? Doe maar niet

Toen ze elkaar de hersenen insloegen om een stuk speelgoed riep ik in een opwelling: “Nu is het genoeg. Ik bel Sinterklaas om te vertellen dat hij maar een paar cadeautjes minder moet geven.” En ik liep naar de keuken (waar ik aan het koken was).

Ineens hingen er twee kinderen aan mijn benen en ging ik bijna tegen de vlakte. “NIET SINTERKLAAS BELLEN!” krijsten ze vrijwel in koor (kijk, ze kunnen dus echt wel samenwerken). De angst straalde van hun snoetjes. Ik kreeg bijna medelijden mijn mijn twee materialisten. Bijna. Maar ik had mijn doel bereikt. Ze braken de toko niet meer af. Speelden zelfs samen.

Alleen… elke keer dat ik even op mijn telefoon keek zei een van de twee: “Mama, je gaat niet Sinterklaas bellen he?”

Doe niet zoals ik

Een keer is dat leuk. Onwijs grappig zelfs.

Na vijf keer wordt het irritant.

Na twintig keer durf je alleen nog op de wc je Whatsapp te checken. En als dat te lang duurt, klopt er iemand op de deur. “Wat doe je daar?”

Moraal van het verhaal?

Ja, zet de Sint en zijn Pieten schaamteloos in om een beetje rust in huis te creëren. Of om je kinderen een beetje te sarren (dan maar een paar weken vroeg wakker). Doe alleen niet net als ik: bel hem niet. Je krijgt er spijt van.

Maar als jullie nog tips hebben hoe ik Sint en Piet vooral wel als machtsmiddel kan gebruiken, hoor ik dat natuurlijk graag. Ik heb mijn nachtrust de komende twee weken toch al vaarwel gezegd.