Dat werd wel bewezen toen ik ineens het spoor van een speelgoedvrachtwagentje in een pasgeschilderde deur terug vond. Er zijn dus klussen die we beter kunnen doen wanneer we de jongens een keer een weekendje kunnen lozen (any takers? ;))
Maar toch is er alweer een hoop gebeurd. Wanneer je er middenin zit, lijkt het niet zo snel te gaan, maar jongens: we maken meters. En zelf die grootse klussen lukken soms toch tussendoor. Tijd om dus even terug te kijken op de laatste anderhalve maand van social media posts. Van de eerste maand bestaat al een overzicht, die vind je hier.
Nou, we zijn in ieder geval verhuisd! En wat een feest wanneer je niet na hoeft te denken over waar je je spullen op slaat. Dat doen we gewoon in de schuur. Die vervolgens wel helemaal stampvol staat en waar je niks meer terug kan vinden, maar het gaat om het idee.
Later die week gingen de boograampjes die iedereen zo schattig vond rigoreus uit. Ze werden vervangen door een prachtig groot gat, waar later een mooi panorama raam in kwam.
En onze reuzenpui werd geplaatst. Nou kan ik er met een gerust hard doorheen als ik mijn dienblad van anderhalve meter draag.
Tussen de klussen door deden we nog iets heel belangrijks: We namen afscheid van ons oude stekkie. Nog even zwaaien…
Tja, het gaat dan niet zo snel (en voordat je ze hebt aangekleed in een verfkloffie willen ze al niet meer) maar éven was het wel leuk, dat helpen verven.
Een week na de verhuizing was het geen puinzooi aan puin meer, maar een puinzooi aan speelgoed. De mannen zijn dus goed geacclimatiseerd ;)
En we leverden eindelijk het eerste hok volledig op! Mijn inloopkast <3 Prioriteiten moet je nou eenmaal hebben. Goed, op deze foto was-ie nog niet helemaal af, maar nu is hij dat dus wel. Overigens is het nog steeds de enige kamer die echt volledig af is. Want hoewel de kinderen een prima kamer hebben, zijn die nog steeds niet helemaal af…
Over grote gebeurtenissen gesproken… we lieten ook eindelijk twee hekken plaatsen! Wat geeft me dát meer rust als de jongens rond het huis aan het spelen zijn. Want 60 km/u, da’s toch best wel hard. Zeker als de gemiddelde motor even doortrekt naar 100 km/u. Ik ben er in ieder geval een stuk geruster op wanneer ik de jongens even niet in beeld heb.
We vonden eindelijk een tweedehands zitmaaier en begonnen met maaien – en hooien.
We sloten deze maand af met nog een gigantische klus: De oude trap ging eruit en de nieuwe trap kwam erin!
Ik loop een stuk fijner naar boven. Nou alleen nog even driemaal aflakken en schilderen. Iemand nog een weekendje over? ;)
Nou, de overloop is dus best een groot project. Maar de verbouwing ervan is al een heel eind! Inmiddels staat er een afspraak met een stukadoor op de planning, zitten de gipsplaten erin en gaat het voor het grootste gedeelte nog om afwerking, verlichting en vloer. Maar om alvast even te vergelijken:
En omdat ik er zo gigantisch klaar mee was dat ik elke keer mijn laptop van hot naar her moest slepen, zijn we ook begonnen aan ons avondproject: mijn toekomstige kantoor.
Bij de volgende update moet het toch haalbaar zijn om in ieder geval de werkkamer af te hebben. Dat gaat in ieder geval een doos of twintig aan boeken schelen in het voorhuis. En wellicht één van de kinderkamers. Dat moet haalbaar zijn, toch? We gaan ons best doen!
Tussendoor niks missen? Volg dan mijn Facebook, Twitter en Instagram accounts :)
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…