Ik zit aan tafel en kijk naar buiten. Er heerst een serene stilte. Buiten vallen de sneeuwvlokken gestaag. Ze veranderen de wereld om mij heen in een wondere wereld, een coconnetje waarin ik me heerlijk geborgen voel. De witte velden dempen het geluid, en ik geniet. De kinderen zijn naar school en ik zit aan de keukentafel te genieten van een kop thee en de rust. En bedenk me hoever ik ben gekomen.
Want jeetje, wat ben ik ver gekomen. Van een hyperverlegen kleuter naar een zelfbewuste vrouw. Van middelbare scholier die soms wel en soms niet gepest werd en hyperventileerde als ze alleen naar school moest, naar iemand die kritiek van zich af kan laten glijden. Van een student die van paniek een dikke leugen verzon om maar onder het introductiekamp van de vervolgopleiding uit te komen tot iemand die mensen motiveert en inspireert en haar eigen weg volgt.
Het was een lange reis. Ik heb gevochten voor wat ik waard ben. Zeker de laatste twee jaar ben ik mentaal enorm gegroeid. Ik heb geleerd dat als ik iets anders wil, ik zelf de regie in handen heb. En die controle neem ik ook graag. Daarom zit ik nu in een prachtige woonboerderij en kijk ik uit over de velden, die steeds verder veranderen in een sprookje.
Ik heb me in mijn doel vastgebeten. Toen iedereen vertelde dat het onmogelijk was, werd ik alleen maar meer gedreven om het voor elkaar te krijgen. Brak het einddoel op in kleine stapjes en bracht ze één voor één tot een succesvol einde. Ik lach even hardop. “Ja mevrouw, dromen moet je nou eenmaal houden,” zei de eerste hypotheekadviseur bot, toen ik ging informeren voor de financiering voor deze plek. Nee meneer, antwoord ik nu in stilte, dromen moet je realiseren. En kijk mij nou!
Ik heb een bedrijf opgericht waarin ik mijn creatieve ei kwijt kan. Ik schrijf en redigeer teksten in opdracht. Ik schrijf blogs en kinderverhalen voor mezelf. Ik fotografeer in opdracht. Ik verbind mensen en inspireer ze om over zichzelf na te denken. Steeds weer bewijs ik mezelf aan de wereld maar belangrijker nog, aan mezelf. Elke keer begin ik ergens aan. Soms lukt het en soms niet, maar fouten maken is niet erg. Daar leer je namelijk ook weer van.
Als je maar begint. Neem het besluit. Kijk naar de situatie, benoem het probleem en kijk naar de mogelijkheden. Want die zijn er altijd. En het allermooiste? Je hoeft het niet alleen te doen. Er staan mensen in de rij om je te helpen. Maar die eerste stap, die doe je zelf.
One Day, or Day One? You decide. <3
Lees ook: Maar wat wil ik nou écht?
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…