Help! Ik ben koopverslaafd… aan speelgoed!

Hallo, ik ben Linda. Ik ben koopverslaafd. Aan het kopen van speelgoed en kleding voor mijn Monsters. Ik heb niet zoveel materialistische wensen voor mezelf; mijn kleding is prima en functioneel en hoeft niet elk seizoen vervangen te worden. Bovendien kan ik toch nooit iets leuks voor mezelf vinden en heb er niet echt geduld voor. En als ik dan een keer voor mezelf ga kijken, kom ik altijd met kleding voor mijn kinderen terug.

Voor de Monsters sla ik echter volledig door. Als ik iets in mijn hoofd heb dat de jongens móéten hebben, kan ik het idee dat het hier in huis is en dat ze er lekker mee spelen, niet meer loslaten.  Zoals bijvoorbeeld de Toet Toet auto’s. Zó grappig vond ik dat. En omdat mijn kinderen rond Sinterklaas ook nog allebei jarig zijn én maar 15 maanden in leeftijd schelen, kregen ze er ook heel veel van in korte tijd (ter verdediging, niet alléén maar van mij hoor, maar ook van de verjaardagsvisite), totdat ze zoveel hadden dat ze van gekkigheid niet meer wisten waar ze mee moesten spelen.

Thomas de trein

Hetzelfde geldt voor de Thomas de Trein Take ’n Play lijn. Thomas de Trein is hier helemaal hot, dus moesten die treintjes er komen. Omdat dat spul takkenduur is, verzamelde ik een mooie set via Marktplaats en kon ik mezelf op de schouder kloppen dat ik toch een hoop geld had uitgespaard. Dus. Vonden ze het allemaal maar zo zo. De houten trein was leuker (en ja, daar heb je dus ook Thomas de Treintoestelletjes voor. Via Ali Express helemaal niet zo duur en de jongens boeit het niet dat het neppers zijn…. ;))

Inmiddels zijn dus flink wat onderdelen van de Toet Toet meuk  weer op Marktplaats verdwenen (halleluja!) en ben ik vooral het speelgoed zónder geluid meer gaan waarderen. En ook de Thomas collectie is flink gedecimeerd. Want ik kan het nog wel zo leuk vinden, maar als zij het niet zo boeiend vinden is het kansloos om het te bewaren. En als ze er teveel van hebben, spelen ze er niet mee. Ik heb er wel van geleerd. Nu hebben ze minder, en spelen ze meer. Win-win dus.

… en Lego. Veel Lego

Mijn vriend heeft er een stuk minder last van. Hij is niet zo gevoelig voor de wensen van onze kinderen (die er overigens niet om vragen, maar in een korte tijd dus best wel veel kregen). Hoofdschuddend kijkt hij af en toe naar wat ik nu weer mee naar binnen sleep. Maar er is één soort speelgoed dat zelfs hij niet kan weerstaan, en dat is Lego.

Ik ga daar natuurlijk graag in mee. Lego is fantastisch, zelfs voor pa en ma, en stiekem heb ik ook een zwak voor Lego City. Treinen, brandweerauto’s, complete winkelstraten? Ik vind het prachtig. Dus toen hij zat te twijfelen om de grote Lego goederentrein aan te schaffen, duwde ik hem met liefde over het randje. Dit pakket stond namelijk niet meer in het nieuwe boekje van Lego, wat betekent dat het langzamerhand uit de schappen gaat verdwijnen.

We hadden hem namelijk al eerder op het oog, maar toen wist ik het nog een beetje af te houden (goed he? Ik!). Onze kindjes zijn namelijk nog echt wel te klein voor zo’n joekel van een Lego pakket. Maar….. ook al zijn onze kinderen nog te jong voor de echte Lego, wij zijn dat natuurlijk niet. En wat nou als ie er over een paar maanden niet meer is?? Bovendien riekt het hele huis naar treinen, dus waarom deze niet? En hij is echt zoooo gaaf!

De Lego trein

Dus belde ik gisteren een rondje speelgoedwinkels en yes! Er was er in de buurt nog ééntje beschikbaar. Ik ging hem ophalen, terwijl vriendlief de kinderen entertainde. Ik kreeg het een klein beetje benauwd toen er een mega grote doos op de toonbank verscheen. En zweette peentjes toen ik hem in de auto had liggen. Wat had ik in vredesnaam nou weer gedaan? Dit was toch echt wel veel te veel?! Met een onrustig gevoel kroop ik achter het stuur.

Maar thuis, toen we met zijn allen gebroederlijk de trein en het bijbehorende station in elkaar gingen zetten, was het toch wel een heel erg gaaf ding. En onder het mom van, hier hebben ze hun hele basisschoolperiode plezier van (en wij ook), praatten we ons schuldgevoel weer recht.

Koopverslaafd

Ik heb het gevoel dat ik nu wel even genezen ben van mijn koopverslaving. Geld kun je namelijk maar één keer uitgeven. En de Marktplaatsverkopen deden het zo goed vandaag, dat we hem voor de helft alweer hebben terugverdiend.  Maar ergens weet ik, dat zodra ik weer iets supergaafs tegenkom, dat ik weer genadeloos voor de bijl ga…

Maar mijn God, wat is die Lego trein supermegavetcool! Dus vanavond, als de jongens naar bed zijn, gaan wij mooi rondjes rijden met de trein. <3

Lees ook: Hoe ik ineens weer een monster onder mijn bed heb!