Binnen een paar weken zette ze het hele land op zijn kop. Zelfs de mensen die haar nog nooit hebben gezien weten wie ze is. Met haar uitstraling en muzikaliteit veroverde ze ons in luttele dagen. Haar hysterische en tenenkrommende (maar oh zo cliché waarheden) en haar passief-agressieve houding maakten ons aan het lachen en lieten ons huiveren van schaamte. Waarom is juf Ank populair?
Praat je over de Luizenmoeder, dan praat je over juf Ank. En een beetje over Hannah, en een beetje over het onderwerp van de week. Kinderfeestjes, zwaaistoplichten en participizza’s. Maar voornamelijk over de resolute boei in de woelige zee van de schoolpleinregels, traktatieregels en de curlingmoeders.
Waarom is juf Ank zo populair? Waarom voelen we ons zo aangetrokken tot een karakter dat geen blad voor de mond neemt, waar je als ouder zo afgrijselijk wanhopig van wordt en die politiek totaal incorrect is?
Onze samenleving is aan het vertrutten. We betuttelen er met zijn allen heftig op los. Wat je ook doet, iedereen vindt er iets van. Sterker nog, overal worden regeltjes voor bedacht. Zodat we een ander niet hoeven te kwetsen. Omdat we wat WIJ vinden dat het beste is, de rest ook graag opleggen. Of je nu je kind op de mond kust of als school enkel water voorschrijft aan de kinderen, mensen vinden daar wat van. Het is schier onmogelijk om iedereen te vriend te houden.
We leven in een tijdgeest die inmiddels zo politiek correct is dat we niets meer kunnen zeggen zonder dat iemand tot op het bot beledigd is. Elke keer moeten we onze woorden op een zilveren schaaltje leggen. Zeker in de online wereld waar we enkel op het getypte woord af moeten gaan.
Juffen en meesters hebben het moeilijk met ouders die helikopteren over hun kind. Die de weg voor hun bloedjes vrijmaken omdat ze niet willen dat hen iets ook maar een strobreed in de weg ligt. Om teleurstellingen te voorkomen. En als er dan toch iets gebeurt, komen ze op hoge poten verhaal halen.
Ouders vinden het lastig om een balans te vinden in wat ze opgedragen wordt door de moedermaffia, online of offline. Verjaardagskaarten moeten op het schoolplein worden uitgedeeld. Traktaties moeten afgestemd worden op 129 culturele wensen, allergieën en opvoedmethodes. Anders zijn Djaydelina’s, Beuks en Princess’ tere kinderzieltjes voor eeuwig beschadigd.
Lees ook: Lieve moeders, veroordeel mij niet
Juf Ank is volgens mij zo populair omdat zij in deze samenleving en tijdgeest op staat en er flink tegenaan schopt. Zij is de anti-christ in het leven van de docenten en schoolpleinmoeders. Stelt vraagtekens bij onze politiek correcte vertruttende tijdsgeest met de helikopterouders en curlingmoeders. Haar klas. Haar regels. En iedereen heeft zich daar maar aan te houden in plaats van dat zij rekening houdt met iedereen.
Juf Ank laat niet met zich sollen. Want als “ouders gaan zwabberen, gaan kinderen zwabberen.” Gaat weer terug naar een zwart-witte, gemakkelijk te begrijpen samenleving. Nouja, voor haarzelf dan. Viswijft er op los naar hartelust. En da’s voor ons moeders dan weer behoorlijk herkenbaar, want doen wij dat immers ook niet regelmatig richting onze kinderen?
Juf Ank neemt geen blad voor de mond om iemand eens op zijn of haar plek te zetten. Ze verexcuseert zich niet om iets wat ze zegt. Schuwt het niet om mensen op hun plek te zetten. En hoewel ze er met haar zwaaistoplicht misschien niet helemaal in slaagt, wel tegen de ouders durft te zeggen wat ze van die situatie vindt en hoe kinderachtig de moeders zijn.
De herkenbaarheid van de Luizenmoeder, ook al is het (soms) schromelijk overdreven, gecombineerd met wat we zelf misschien wel achteraf in zo’n situatie hadden willen zeggen, maakt dat juf Ank in no-time immens populair geworden is. Waarom het (onofficiële) twitteraccount van juf Ank binnen een paar uur al meer dan 20.000 Twitter volgers had.
Natuurlijk maakt zij deel uit van een groter geheel. Juf Ank was juf Ank niet geweest zonder de perfecte omgeving die in de Luizenmoeder gecreëerd wordt. De moedermaffia die over het schoolplein zweeft. De nieuwe ouders die de regels moeten leren. De zijige directeur zonder ballen en met onhandige uitspraken.
Na de vierde aflevering komt er nog een dimensie bij: die van een vrouw die ook kan invoelen en die ook echt wel emoties heeft. Hadden we niet verwacht, toch? Maar op de juf-Ank-manier zet ze toch nog even iemand goed op zijn plek (geen spoilers, gewoon gaan kijken). Het karakter wordt hiervan nog ronder en spreekt nog meer aan. Want alleen maar afzeiken is leuk, maar komedie en tragedie gaan hand in hand.
Is het soms op het randje? Misschien. Bij vlagen is de humor van de serie inktzwart. Maar laten we eerlijk zijn: Moederschap zonder humor is als een accountant die niet kan rekenen. We moeten weer gaan relativeren. Juf Ank heeft met al haar karaktereigenschappen laten zien dat we dat kunnen. Want miljoenen mensen lachen om situaties die misschien eigenlijk niet helemaal “kunnen” in deze tijdsgeest. Da’s niet raar, da’s eigenlijk heel bijzonder. Het kan dus wel.
Daarnaast kan ze natuurlijk supercatchy zingen. Heel Nederland zingt uit volle borst “Hallo Allemaal!” en “Dag ouders van groep 3”. Voegt alleen maar meer toe aan haar karakter. Wat een verademing.
Misschien willen we allemaal wel een beetje juf Ank zijn. En misschien zijn we dat allang, als we juf Ank zien als de moeders en de schoolpleinmoeders als onze kinderen.
Wat vinden jullie? Zijn juf Ank en de Luizenmoeder schromelijk overdreven of is het té herkenbaar?
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…