Volmaakt Onvolmaakte Moeders: Gastblog van Karlien

Een tijdje geleden deed ik een oproep aan alle bloggende moeders om een blog te schrijven voor Volmaakt Onvolmaakt, om een keer een kijkje te nemen in hun volmaakt onvolmaakte leven als moeder. Daar werd massaal gehoor aan gegeven! Elke donderdag deel ik één van hun verhalen. Lees ze allemaal en besef je dat alle moeders maar wat doen. Dat niemand een diploma heeft, en niemand volmaakt is als moeder. Maar dat je juist in dat onvolmaakte de leukste moeder bent die jouw kind zich maar kan wensen!

Voor Karlien schreef ik zelf eerder al een gastblog; ik vind het extra leuk dat zij ook voor mij wilde schrijven! Lees hieronder de gastblog van Karlien, die vertelt over de ideeën die ze had en hoe die in de loop der jaren veranderen.

Hoi, ik ben Karlien, getrouwd met Johan en moeder van twee kinderen (4 en 2,5). Wij wonen in de buurt van Amsterdam en hopen binnen twee jaar naar Haarlem te verhuizen. Ik werk als bedrijfsjurist en in mijn vrije tijd blog ik graag en vaak over reizen met kinderen op www.livinglienlife.nl.

Voordat ik moeder werd had ik al veel opgepast. Mensen in mijn directe omgeving hadden al kinderen gekregen. Hierdoor wist ik wel een beetje wat mij te wachten stond (hoe het echt is wist ik pas toen ik met een dreumes en een baby zat die allebei amper sliepen). Ik merkte bij veel toekomstige ouders dat zij voordat hun kind geboren was allerlei hoge eisen stelden aan zichzelf. En ze waren vervolgens ook erg gefrustreerd en teleurgesteld als ze hun eisen niet na konden leven.

“Mijn kind mag nooit”

Ook merkte ik dat opmerkingen als “mijn kind mag nooit” niet goed werkten. Eerst verbied je het en vervolgens gaat de rem los en dan mag je kind het altijd. Dus ik nam mij eigenlijk voor om zo min mogelijk verwachtingen te hebben.

Maar natuurlijk heb je wel ideeën: weinig televisie, weinig snoep en veel naar buiten. De oudste heeft de eerste twee jaar ook zo geleefd. Televisie vond ze niet interessant, snoep was er niet en vaak gingen we naar buiten. Maar nu, ruim twee jaar later is dat wel anders. Filmpjes kijken vindt ze heerlijk, na school mag ze een snoepje en naar buiten gaat ze vooral in de zomer graag.

Het voelt soms onvolmaakt: kinderen die films kijken omdat ze anders uit vermoeidheid het huis op zijn kop zetten. Maar als je kinderen opgroeien verandert ook je idee over wat goed is. En het ene moment heb je meer energie dan het andere moment. Dat is in ieder geval wat ik mij probeer voor te houden als ik mij minder volmaakt voel.

Wat is écht belangrijk?

Het huishouden, dat komt wel weer. En was dat tijdens mijn studententijd nou echt belangrijk? De filmpjes die ze kijken, ik had het ook nodig als puber. En buitenspelen, dat blijven we vaak doen! Ik vind buitenlucht en beweging wel heel belangrijk.

Wanneer ik mij echt onvolmaakt voel? Als de kids de hele dag hangerig en huilerig waren en ik ze voor de tv zet met het avondeten. Zelf eet ik of later, of ik hang wat achter de laptop naast ze. Maar dan denk ik: over een paar jaar kijk ik hierop terug en denk ik, het was ook echt niet altijd makkelijk.

Dankjewel voor je bijdrage, Karlien! En als we met z’n allen even goed naar onszelf kijken… kijkt elk kind dan niet wel eens tv of filmpjes op de Ipad? Blije kindjes, blije mama ;) Lees Karliens prachtige blogs over reizen met kinderen op livinglienlife.nl.

Volgende week het verhaal van Marieke, die haar ervaringen (en frustraties) omzette in een mooie, nuttige website…