Beautybloggers: Zijn jullie klaar voor de grootste uitdaging ooit?

Lieve beautybloggers, ik vind jullie prachtig. Echt waar, geen grapje. En ik ben soms stikjaloers op hoe jullie eruit zien. Ik krijg het zelf namelijk gewoon niet voor elkaar. En ik heb geen idee waar jullie het allemaal over hebben.

Toegegeven, ik ben ook wel een beetje lui. Ik blijf liever tien minuten extra in mijn nest liggen dan dat ik voor de spiegel sta. Maar laatst ik ik eens lang en goed in diezelfde spiegel. Dit jaar word ik 35. En hoewel er nog geen grijze haar te bekennen is (hoezee voor mijn genen!), zijn de rimpeltjes toch steeds meer aanwezig. Met twee jonge kinderen hangen mijn wallen regelmatig op mijn knieën. Tijd om me eens fatsoenlijk te verdiepen in de materie, leek me zo.

Ik verzuip in de beautyblogs

Gelukkig ben ik schrijver en lees ik daardoor zelf ook heel veel blogs. Maar jullie beautyblogs? Hulpeloos dwaal ik door de make-up reviews en verzuip in een zee van informatie. De moed zakt me volledig in de schoenen als de termen als primers, serums en alles wat er bij komt kijken me om de oren (of eigenlijk ogen) vliegen. Mijn blik wordt een beetje glazig en ik ga weer wat anders doen. Want als ik dan denk dat ik moet uit gaan zoeken wat er bij me past, dan geef ik alweer op. Sorry dames, het is écht niet persoonlijk.

Om je een idee te geven over mijn kennis: Zie je die foto boven de blog? Van de driekwart weet ik niet hoe ik het moet gebruiken. Van de helft weet ik niet eens hoe het officieel heet. En van de andere helft heb ik zelfs geen idee waar het voor is en waarom je het überhaupt zou gebruiken.

Bekentenis: Ik heb nooit geleerd hoe ik moet make-uppen. Dat vond ik ook nooit zo’n probleem, want ik heb het zelfs niet echt gemist. Deed ik dat wel een keer, prikte ik steevast met de eyeliner in mijn oog. Was het eindelijk gelukt, wreef ik in mijn ogen en zag ik er halverwege de dag uit als een pandabeertje. Lippenstift had ik voordat ik de deur uit was alweer opgegeten of over mijn kleding uit gesmeerd (echt, wtf. Hoe doen jullie dat, die lippenstift fatsoenlijk ophouden?).

Dure make-up in de prullenbak

Nagels vijlen? Nog nooit gedaan. Ik gruw van het gevoel van een vijl tegen mijn nagels. Het is een beetje alsof je met je nagels over een schoolbord gaat. Brr. Dus (houd je vast) ik knip mijn nagels.. met een nagelknipper. Lakken? Kan me de laatste keer niet meer herinneren. Ziet er niet uit met die korte nagels en bovendien schilfert het diezelfde avond alweer af. Dat was dus pre-kindertijdperk, 5 jaar geleden. Ik kan me alleen maar een voorstelling maken hoe snel het verdwijnt met twee kleine jongens in huis.

Ik ben zelfs wel eens moedig een Douglas ingelopen waar ik me op liet maken. Natuurlijk lette ik een beetje op wat er allemaal gebeurde. Kwam ik weer thuis met een zak dure spullen. Maar zelf lukte me het dan weer niet. Liet ik de meuk voor wat het was, droogden de kostbare goedjes weer op en verdwenen in de prullenbak. En nou komt het (als je het tot dusver hebt gevolgd, beauty-collega, heb ik al dik respect voor je), ik zag gisteren dat het enige oogschaduwborsteltje (is dat een woord?) aan het verpulveren was. Hij is KAPOT.

Dat was voor mij de druppel. Want dat dingetje, dat was voor mij de houvast. Daar lukte die oogschaduw soms nog wel eens mee. Die ene keer per jaar, zegmaar. Als dat ding het begeeft, wat moet ik dan?!

Oproep aan de beautybloggers

Lieve beautybloggers, degenen die na dit horrorverhaal nog niet zijn afgehaakt… willen jullie een project? De uitdaging van je leven? Om mij te leren wat ik moet gebruiken en hoe ik het (subtiel) kan aanbrengen of opbrengen of whatever het ook heet?

Want ik wil het graag leren. In ieder geval een basis. Ik wil er ’s ochtends niet al te veel tijd kwijt zijn, maar het zou fijn zijn als ik een keer in de spiegel kijk en ik géén wallen zie (ook genen, maar dan die van de andere kant. Beetje jammer).

De voorwaarden

Ik heb wel een paar voorwaarden. Sorry. Dat maakt de uitdaging alleen maar groter.

1. Neem me volledig bij de hand. Leg alles uit in Jip en Janneke taal. Wat de basis is, zegmaar. Want mascara krijg ik nog wel enigszins fatsoenlijk op mijn wimpers, maar daar houdt het wel bij op. Niks is dus vanzelfsprekend. Leer me al je trucjes.
2. Leer mij geen pandabeer te zijn. Of clown.
3. Het hoeft niet overdadig. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik mezelf glad heb lopen stucen. Het mag dus enigszins subtiel, zodat mijn kinderen ’s avonds ook nog weten wie ik ben.
4. Leer mij met eindeloos geduld, hoe ik het zelf opbreng. Ik weet het, oefening baart kunst, maar ik geef dus op als ik met een eyeliner mijn oogwit weer eens zwart kleur. En in het verlengde van opbrengen: leer mij ook hoe ik het er goed en gemakkelijk weer afhaal. Zonder schrobben met water en zeep, weetjewel.
5. Ga met mij shoppen en zeg me wat ik moet hebben. No worries, ik betaal zelf.

Wat levert het je op?

Ja, leuk en aardig, maar wat levert het jou dan op?

1. Je mag me uitlachen. Of me echt heel sneu vinden. Echt waar. Mijn gestuntel en onvermogen is voor jou vast hilarisch.
2. Mijn sarcasme krijg je er gratis bij (no worries, ik hou vooral van zelfspot. Het is niet gericht op jou. Meestal).
3. Je mag er over bloggen, vloggen, instagrammen, snapchatten en alles wat je je maar kan verzinnen. Ik poseer gewillig en je mag alles quoten en filmen. Inclusief mijn gevloek.
4. Je ontvangt mijn eeuwige loyaliteit en dankbaarheid dat je me eindelijk wegwijs hebt gemaakt in de wondere wereld van de make-up.
5. De wetenschap dat als je dit voor elkaar krijgt, je echt de beste van allemaal bent.

Dus… wie van jullie fantastische beautybloggers gaat de uitdaging aan? Mail me op volmaaktonvolmaakt@gmail.com of laat een reactie achter :)