Ze zijn zo heerlijk cliché, die spreekwoorden. Maar hoe oud sommige ook zijn, ze zijn ook nog steeds zó waar. De taalnerd in mij had wat behoefte aan een avondje scrollen door spreekwoorden (ja, zo bizar ben ik), en deze zijn gewoon té mooi om niet te delen. Ik heb me beperkt tot tien. Dat was een hele opgave, kan ik je vertellen.
Zoals de ouden zongen, piepen de jongen. Cliché, cliché! Maar zo waar. Kinderen leren van hun ouders. Alles. Als ik geen handje geef als ik iemand tegen kom, doet mijn kind dat ook niet. Als ik geen dankjewel zeg, doet mijn kind dat ook niet. En als ik tijdens het avondeten door mijn tijdlijn loop te scrollen, wie ben ik dan om mijn kind te vertellen dat hij geen tablet kan kijken?
Een ezel stoot zich in het gemeen niet tweemaal aan dezelfde steen. Meestal dus niet hé. Mijn oudste legde als dreumes ooit zijn vingers op een barbecue. Houd je hem dus de godganse dag in de gaten en op dat éne moment dat je even je blik afwendt, gebeurt het toch. Maar als ik nu zeg dat iets heet is, blijft hij ervanaf. Overigens is mijn jongste niet zo. Er zijn altijd uitzonderingen op de regel. Mijn peuter gaat head-first richting die steen om te kijken of het de volgende keer wel lukt. Meestal niet. Soms wel.
Eigen Haard is goud waard. Niet alleen vind ik het erg prettig om ’s avonds nergens meer heen te hoeven, ook mijn kinderen zijn graag thuis. Zo graag dat ik ze ’s ochtends bijna aan hun haren mee moet slepen richting school.
Kinderen die zwijgen, zullen nooit wat krijgen. Vind ik leuker dan “Kinderen die vragen, worden overgeslagen.” Want als je iets wil, zal je er juist wel om moeten vragen. Met de nadruk op vrágen. Ik ben allergisch voor zinnen die beginnen met “ik wil”. Of constateringen als “Ik heb dorst.” Ja, leuk voor je. Doe er wat aan. Hoor ik niet, lalala. Dus kinderen die vragen? Die worden echt niet altijd overgeslagen. Integendeel.
Als katjes muizen, mauwen ze niet. Mijn broertje gebruikt hem regelmatig en het is een van mijn favorieten. Zo tegen het avondeten, als de jongens wat vermoeid raken, zitten ze elkaar wel eens in de weg. Joe, understatement van de eeuw. Ze slaan elkaar de hersenen in. Maar als er dan iets op tafel komt wat ze lekker vinden, is het ineens doodstil. Oh, de heerlijkheid. Maak overigens niet de fout om ook daadwerkelijk te zeggen dat ze zo lekker aan het eten zijn, want dan is het over.
Al doende leert men. Gebruiken we dus al vanaf de 16e eeuw. Iets wat ik mijn oudste keer op keer voor houd. Gewoon proberen, dan leer je het vanzelf. De fouten die je onderweg maakt? Daar leer je alleen maar van. Het hoeft niet in één keer perfect. Dus nee, je hoeft niet het hele alfabet in kalligrafie te kunnen schrijven als je naar groep 3 gaat. Groep 3 is er om dat te leren. Of in ieder geval om te leren schrijven. Dat kalligrafie heb ik al opgegeven.
Wie zijn gat brandt, moet op de blaren zitten. Komt de jongste dus nu achter, sinds zijn broer iets meer van zichzelf af gaat bijten. Sloop je een treinbaan? Krijg je soms een hengst. Tja. Deal with it.
Want ja, oude spreekwoorden zijn het allermooist. Spreekt de taalnerd en historica. Maar er zijn ook veel gezegdes op het leven met kinderen van toepassing.
Voor aap staan. Zeg maar, als je in de supermarkt staat en je kind ineens op luide toon verkondigt: “Mama, jij hebt geen piemel, hè? Ik wel, kijk maar!” Waarna hij pontificaal zijn broek laat zakken. Dus.
De langste adem hebben. Wanneer je kind weigert te eten en je toch echt iets van die groentes naar binnen wil krijgen. Of als ze ’s ochtends in de ochtendstress hun schoenen niet aan willen doen. Dat ze nu toch écht hun pyjama’s aan moeten trekken. (soms ook: bot vangen. Dan slapen ze maar een keer in hun t-shirt of gaan ze maar op blote voeten mee naar de supermarkt.)
Oefening baart kunst. Stond op het geboortekaartje van de jongste. Want daar hebben we een mooi kunstwerkje van gemaakt :)
Welke spreekwoorden en gezegden zijn op jouw gezinsleven van toepassing?
Een van de allertofste weken van het jaar is toch wel de week in mei…
Week vier van de thuisscholing zit er bijna op en we hebben een paar vrije…
Week 2 van het thuisscholen zit er bijna op. Ik merk dat ik in ieder…
Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik fan ben van lui opvoeden. Of,…
Mijn kinderen kunnen spoorloos verdwijnen. Héél soms gebeurt dat buitenshuis, maar vaak zijn ze ook…
Mijn jongste is een decemberbaby. Echt, hoe had ik het zo kunnen plannen (en ik…