Home » Persoonlijk » Autisme » Met mijn kind naar de GGZ voor een etiket (dat rijmt)

Met mijn kind naar de GGZ voor een etiket (dat rijmt)

hulp voor mijn kind, kinderarts, ggzIk zit in de kamer van de psycholoog. Ik wacht op mijn kleuter. Hij is keihard aan het werk met de psychologe van de GGZ. Want hij doet de psychologische test. Ik mag me er niet mee bemoeien. Spelenderwijs loodst ze hem door de spelletjes die ons straks inzicht gaan geven in zijn persoontje. Zodat we hem kunnen helpen.

Mijn kind gaat naar de GGZ en krijgt straks een label. Een etiketje wat van mij nooit zo hoefde. Al vanaf het moment dat ik zwanger was zei ik dat hij maar lekker normaal moest zijn. Lekker in de middenmoot. Hij hoefde niet hoogbegaafd te zijn. Als ie maar mee kon in de groep. Doe maar lekker gewoon, dan doe je al gek genoeg.

Je leest heel veel over kinderen met een label. Dat artsen de pillen niet schuwen en kinderen het liefst tot de nek volproppen met Ritalin. Dat ouders aansturen op die berg aan pillen en zo’n etiket. Zodat ze kunnen zeggen, zie je wel. Het is niet mijn schuld.

Label voor de maatschappij

Er schiet door mijn hoofd: Doe jij nou niet hetzelfde? Met al het doordrammen bij de kinderarts en GGZ? Is dat label straks voor hem, voor mij, of voor een derde partij? Ja, ik wilde hulp voor mijn kind. Niet alleen voor hem, maar ook voor mij.

Want het voelt toch een beetje als falen als je het zelf niet voor elkaar krijgt. Maar als puntje bij paaltje komt, is het voor mij nooit zo’n groot probleem geweest. Als het wijdverspreid geaccepteerd werd, had ik hem niet zo achter de vodden aan gezeten. Want dat label komt er voor de maatschappij. Omdat hij een klein beetje anders is dan normaal wordt geacht.

Mijn kleuter kijkt de kat uit de boom. Is motorisch een beetje onhandig (of nouja, lomp). Is super gefocust op details. Vind al het nieuwe doodeng. Houdt graag de controle en wordt boos of bang als hij die niet heeft. Heeft niet een heel lange aandacht spanne en kan zich niet goed concentreren in een groep. Speelt graag. En is niet zindelijk.

Mijn kleuter is niet zindelijk

Van al deze dingen is de laatste degene waar mensen van gaan fronsen. En waar ze wat van vinden. En die mening niet onder stoelen of banken steken. Als dit laatste zinnetje niet aan de opsomming was toegevoegd, was het gewoon een verlegen en voorzichtig jongetje geweest. Een kleuter, die nog mag spelen. Die misschien een beetje extra begeleiding en aandacht nodig heeft op school.

Maar een kleuter die niet zindelijk is, dat kan niet in deze maatschappij. Ik weet zeker dat als hij op die wc gedaan had wat hij moest doen, we nu niet met deze psychologische test bezig waren geweest.

Als ik deze gedachtes uit bij de psychologe is ze het met me eens. Want een angststoornis, waar de kinderarts en wij zelf aan dachten? Uit de eerste intakes zien de psychologen daar niets van terug. Dat was een korte opluchting. Nu denken ze aan een vorm van autisme. Welke, dat wordt nu dus onderzocht.

Diagnose van de GGZ

Daarvoor is mijn jongen nu bezig met die test. Moeten we volgende week nog een keertje terug voor de laatste vier spelletjes (want tsja, die aandacht spanne… dus). Gaan ze een keertje kijken op school. En dan kunnen ze een diagnose stellen.

Eigenlijk wil ik helemaal geen diagnose. Ik wil gewoon de handvatten om mijn kleuter te helpen plassen op die vermaledijde wc. Laat mijn kind lekker etiket-vrij, zegt de rebel in mij. Weg met die labeltjes. Steek ze maar ergens waar het daglicht nooit komt!

Plak maar een stickertje

Maar als het, zoals de psychologe zegt, de school ook meer inzicht geeft, als het onszelf meer inzicht geeft, als we hem daardoor beter leren begrijpen, en bovenal, als we dan serieus genomen worden, dan plak er maar zo’n stickertje op.

Dan plak ik er nog een paar Thomas de Trein en Frozen stickers naast. Gewoon, omdat het zo’n lekker jong is die een paar extra stickers verdient. Hij heeft de afgelopen maanden zulke gigantische stappen vooruit gezet. Hij is zoveel zekerder van zichzelf geworden. Heeft zijn draai helemaal gevonden, op zowel school en de BSO. Praat inmiddels honderduit. Ontdooit veel sneller bij vreemde gezichten. Ik ben enorm trots op hem.

Label of niet, hij is altijd meer dan alleen het etiketje wat straks op hem geplakt wordt. En die wc? Nouja, hij zal vast zindelijk zijn als-ie 12 is. En eventueel autistisch of niet, dan verschoont ie straks maar lekker zelf z’n luiers.

Lees meer: Ik kies voor mijn kind (en doe een stapje terug)

Volg:
Delen:

9 Reacties

  1. 31 januari 2017 / 23:06

    Prachtig artikel. Ik ben op dit moment ook bezig met mijn psychologisch onderzoek. En ook ik heb een labeltje . Ik geef je 1 tip. Geef je kind wel de hulp die ze aanbieden. Hier help je je kind mee voor later. Ik spreek uit ervaring .

    Heel veel sterkte en hoop dat je sterkt bent !

    • Linda
      Auteur
      31 januari 2017 / 23:09

      Dat hou ik mezelf inderdaad voor. Het is voor hem beter, en als hij daardoor de hulp krijgt die hij nodig heeft, is het het allemaal waard. :) Succes met je onderzoek!

  2. 1 februari 2017 / 07:14

    Sterkte Linda!! Soms zijn deze “stomme” dingen nodig. En hoef je je later niet af te vragen “wat als?” Alles komt goed. Jij bent er voor je kind!!

    Liefde uit A’dam!!

  3. 1 februari 2017 / 07:28

    Wauw…
    ik heb even meerdere blogs gelezen …
    ik lees zoveel herkenning!
    Deze blog… je idee dat er toch iets is met je kind, zo herkenbaar…
    je blog over je functie die je moest neerleggen : voor je kind… zo herkenbaar…
    en dan nog je blog over ziek zijn : zo herkenbaar.
    Dit maak ik niet veel mee bij mamabloggers.
    Ik blijf je blogs volgen, alleen al voor herkenning!
    Succes met de GGZ, hoop dat jullie snel weten wat er met jullie Monster aan de hand is.

    • Linda
      Auteur
      2 februari 2017 / 22:52

      Wat een lieve reactie, Christa, dat doet me goed! Natuurlijk misschien niet zo goed voor de herkenbaarheid, want het is niet allemaal even leuk <3

  4. 1 februari 2017 / 13:52

    Jeetje, het maakt veel bij me los…Ik ken je gevoel, het is allemaal zo dubbel. Mijn puber van 14 was ook zo’n prachtig blond ventje, die zó vreselijk graag vriendjes wilde, maar gewoon niet wist hoe. Hij is gestopt met het proberen, is liever alleen. En man, wat doet dat mijn moederhart pijn…Want onder dat labeltje, geplakt voor de maatschappij, zit mijn prachtige, lieve blonde jongetje. Ik wens dat iedereen wat verder wil kijken…

    • Linda
      Auteur
      2 februari 2017 / 22:53

      Oh ja, exact dat. Als ik vraag met wie hij gespeeld heeft, zegt hij dat hij alleen gespeeld heeft. Hij vindt het niet erg, maar mijn moederhart bloedt :( Voor mij is hij altijd meer dan zijn label, en ik ga er voor vechten dat anderen dat ook zo zien.

  5. 1 februari 2017 / 21:08

    Ik geloof niet dat er echt mensen zijn die hun kind volstoppen met ritalin en een etiketje op ze plakken om zichzelf vrij te pleiten ;-)

    Lijkt me een lastige beslissing. Ik vind de kleutertijd nog zo jong. Aan de andere kant weet ik dat er kinderen zijn met wie er op die leeftijd wel echt iets is. Bij iemand die we kennen zagen we het als baby al aan hem en ik gun zijn ouders zo erg een diagnose (hij is nu 6). Jouw zoon ken ik niet, maar ik kan me voorstellen dat je het in ieder geval uitgezocht wil hebben.

    Ons meisje was overigens in de peutertijd VVE, kreeg ze ook extra tijd omdat ze ‘sociaal-emotioneel’ zou achterlopen. Gelukkig was dat een tijdelijke etiket, want nu is ze het populairste meisje van de klas ;-)

    • Linda
      Auteur
      2 februari 2017 / 22:57

      Haha, nee, gelukkig niet zo ongenuanceerd als ik het opschrijf. Ik hou van overdrijven. Maar je hebt genoeg mensen die graag grijpen naar bijvoorbeeld antibiotica e.d… vandaar de spotjes om er goed over na te denken ;)
      Ja, het blijft lastig. Maar hij gaat inmiddels op school mee in de extra ondersteuning en daar ben ik al heel blij mee. Extra persoonlijke aandacht doet hem heel goed en ik zie dat hij vooruit gaat, dus woehoe!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.