Home » Persoonlijk » Autisme » Mijn kleuter heeft autisme (ASS)

Mijn kleuter heeft autisme (ASS)

autisme, ASS, autistisch, kleuterNote before reading: Het was even stil op mijn blog. Omdat we toch even moesten verwerken, en ik zeker wilde weten dat ik er écht over wilde schrijven. Want hoewel het autisme van mijn kind voor mij geen probleem veroorzaakt, wil ik niet dat mijn kleuter er hinder van ondervindt als ik het in een blog giet. Uiteindelijk besloot ik het toch op te schrijven. Juist door te vertellen over wat voor een kind hij is, hoop ik begrip te kweken. Niet alleen voor hem, maar voor ieder kind met ASS. In welke vorm dan ook.

Het is zover, we hebben een diagnose. Het lange wachten is eindelijk beloond. Maandenlang zijn we bezig geweest met het krijgen van een labeltje voor onze kleuter. We moesten er een lange adem voor hebben, maar daar is ie dan: onze kleuter zit in het autistisch spectrum en heeft dus, vanaf afgelopen dinsdag, officieel het stickertje ASS.

Voor ons was het niet echt een verrassing, want we hebben het al vaker tegen elkaar gezegd dat het een mogelijkheid was. En toch ook weer wel, omdat je ergens toch hoopt dat ze zeggen “joh, hij loopt een beetje achter, maar met wat extra begeleiding komt hij er wel.” Nou gaat dat alsnog wel gebeuren want hij is slim genoeg, maar met iets andere begeleiding dan de standaard extra ondersteuning.

Opluchting en de reacties

Ik was dus best wel opgelucht, toen we eindelijk de uitslag van de testen kregen. Maar ik was tegelijkertijd verrast van de reacties van vrienden, collega’s en kennissen. Van “Jeetje!” tot “Oh, heftig!” tot “Moet ie nu naar speciaal onderwijs?”

Misschien is het ook wel heftig en besef ik het gewoon nog niet helemaal. Misschien doe ik er wel te luchtig over. Of juist niet, want de autisme definieert niet wie hij is. Voor mij is onze kleuter het gewoon hetzelfde kind als vorige week. Het enige verschil is het stickertje wat hem verder gaat helpen.

Maar voor veel mensen is autisme toch iets vreemds. Iets groots. Iets ánders. Een taboe, misschien. Iets wat niet normaal is en daardoor iets, waarvan ze niet weten hoe ze erop moeten reageren. De liefste reactie was van iemand die vroeg wat ik een fijne reactie zou vinden, na de uiting van mijn eerste frustratie. Verwachtingen managen, ik houd ervan. Thanks, je weet wie je bent :)

Het doet me wat

Ik moest het allemaal even laten bezinken, want ik merkte dat het me iets deed. Ik kan het iedereen die onze kleuter niet kent, ook niet kwalijk nemen. Het enige wat de meesten weten is wat ik over hem schrijf of vertel.

Dus bij deze, vertel ik een beetje meer. Ik ben altijd open geweest. En als dit bijdraagt aan begrip voor hem, en begrip voor autisme in het algemeen, heb ik mijn doel bereikt.
First things first: Ik ben een volslagen leek op het gebied van autisme. Het enige wat ik weet is wat ik tot nu toe gelezen heb op internet, en natuurlijk wat we besproken hebben met de psycholoog. Wat ik wél weet, is dat autisme in vele vormen en maten voorkomt en dat geen kind met autisme hetzelfde is. Of hetzelfde reageert.

Autisme Spectrum Stoornis (ASS)

Onze kleuter heeft een stoornis binnen het autistisch spectrum. Het betekent dat hij informatie op een iets andere manier verwerkt dan de meeste mensen. Hij ziet veel details, denkt heel concreet en houdt ervan als dingen duidelijk zijn. Vooraf voorbereiden doen we dus al. Van schoolfotograaf tot verhuizing, we nemen hem mee in het verhaal en geven hem de puzzelstukjes aan.

Hij houdt ervan om zijn wereld te houden zoals hij is. Vindt het moeilijk om uit zijn comfort zone te stappen. Eén van de gevolgen daarvan is dat hij dus nog niet zindelijk is. Kleuters zijn over het algemeen competitief. Ze willen doen wat anderen doen en nét een beetje beter. Onze kleuter is niet zo. Als hij het nut van iets niet in ziet, is hij niet te motiveren om het te proberen. Ook niet als andere kinderen dat wel doen.

Sociaal gedrag

Hij is zeker wel geïnteresseerd in een sociale omgeving en maakt gewoon oogcontact met je, maar moet soms wel even los komen bij iemand die hij niet kent. Hij vindt zijn vriendjes helemaal fantastisch. Samen spelen wordt al wat lastiger, omdat de afstemming in het contact een beetje lastig is voor hem. Hij speelt liever naast iemand anders en doet zijn eigen ding, of hij kopieert zijn vriendje helemaal in het spel.

Ondanks dat hij ons qua taal prima begrijpt, heeft hij zelf een taalachterstand. Hij heeft geen beperkte woordenschat, maar wel moeite om zich goed uit te drukken. Of tot om de kern van een verhaal te komen. Als hij er niet uit komt, haalt hij zijn schouders op en zegt dat hij “niet meer wil praten.” Of zegt gewoon: “Ik weet het niet.” Concreter: Open vragen vindt hij moeilijk, dan klapt hij dicht. Zijn aandacht erbij houden in bijvoorbeeld de grote kring op school is veel te abstract voor hem. Hij begrijpt niet wat er van hem verwacht wordt (ziet dus wederom het nut er niet van in), en dwaalt dan af.

Het wil overigens niet zeggen dat ie dom is. Integendeel. Hij is heel slim. De psycholoog had het over een verhoogde intelligentie (trots!). Hij is gefascineerd door cijfers en vind het machtig mooi om van iedereen de leeftijd op te noemen (al is dat voor sommige mensen soms een beetje confronterend ;)). Of te tellen van één tot veertig en verder. Trots de cijfers van nummerborden te oreren.

Structuur, flexibiliteit en veiligheid

Onze kleuter houdt van structuur en rituelen. Dat geldt voor andere kinderen ook, maar bij hem helemaal. Er zit weinig flexibiliteit in. Hij wil graag weten waar hij aan toe is. De structuur geeft hem een gevoel van veiligheid. Een plotselinge verandering, zoals de wisseling van school, heeft hij grote moeite mee. Het kostte dan ook bijna drie maanden voordat hij niet meer bij de juf op schoot hoefde te zitten als ik de klas uit liep. Het duurde ook maanden voordat hij eindelijk gewend was aan de oppas.

Hij is gefascineerd door voertuigen. Als we bij een spoorwegovergang gaan staan, blijven we daar de rest van de middag bivakkeren als het aan hem ligt (haha, not). Zit ik met hem in de auto, benoemt hij alle voertuigen die we passeren.

Mijn kleuter is zichzelf

Nu we al zijn autistische kenmerken hebben gehad, nog even over hemzelf. Want hij hééft autisme, hij ís niet zijn autisme. Hij is een ontzettend lief kind. Kijkt een beetje de kat uit de boom. Houdt van knuffelen en op schoot zitten, en lekker tegen je aan schurken. Moet lachen om kietelen, gaat graag buiten spelen en is fan van Thomas de Trein, zoals vrijwel elke jongen. Zijn nieuwe fascinatie is Spiderman; hij loopt het liefst de hele dag in zijn Spidey-verkleedpak.

Hij is een dromer en een denker. Is soms zó voorzichtig dat hem daardoor juist altijd alles overkomt (weet je nog, die twee tanden die hij verloor? Inmiddels is hij er nog eentje kwijt). Is dol op zijn grote neef en nicht, bang van (grote) honden en vindt een dagje Schiphol prachtig. En hoewel hij het heel eng vindt, probeert hij soms toch nieuwe dingen uit. Ik ben elke keer weer supertrots.

Hij is zichzelf. Zijn nieuwe label definieert niet wie hij is. Hij is bovenal een fijne jongen. Dat stickertje is alleen maar een toevoeging, waarmee we hem de wereld een stukje beter kunnen laten begrijpen.

Volg:
Delen:

25 Reacties

  1. 24 maart 2017 / 07:25

    Toch fijn dat je het nu weet, zo kun je hem nog beter leren begrijpen en het een stuk aangenamer voor hem maken!
    Lekker genieten van je kleuter!

    • Linda
      Auteur
      28 maart 2017 / 16:38

      Precies dat, wij genieten nog steeds. En een beetje meer, omdat we nu meer kunnen begrijpen :)

  2. Eke
    24 maart 2017 / 08:10

    Wat een prachtig artikel. Een diepe buiging voor jou! Mensen die angstig reageren zijn bang voor het onbekende en zien waarschijnlijk iemand zoals Kees (heette die man zo waarvan een tijd terug een docu van te zien was?) voor zich.

    Zoals je het omschreven hebt zie ik een prachtig en uniek ventje voor me. Met wat sturing en begeleiding komen jullie er gewoon. Dat kunnen jullie! ?

    • Linda
      Auteur
      28 maart 2017 / 16:38

      Kees, of Rain Man, of… verzin het maar. Lief van je, thanks <3 :) En wij kunnen dit!

  3. 24 maart 2017 / 08:18

    Wat een prachtig artikel en heel herkenbaar. Gek hoe alles verandert en er toch ook weer niets verandert… succes in de begeleiding en geniet van jullie kind!

    • Linda
      Auteur
      28 maart 2017 / 16:37

      Dankjewel, Lisette <3 Het label is nu eigenlijk een sleutel waardoor er heel veel deuren open gaan, maar ons kind is erdoor niets veranderd :)

  4. Lonneke
    25 maart 2017 / 09:15

    Helder en prachtig geschreven. Mijn jongere broertje hoort bij deze ‘club’ en hoe eerder het geconstateerd wordt, hoe beter af hij is. Het is geweldig hoe je hiervoor gevochten hebt. Gr

    • Linda
      Auteur
      28 maart 2017 / 16:37

      Dankjewel, Lonneke, lief om te lezen. <3

  5. Carrière-impuls
    26 maart 2017 / 16:36

    Heftig, maar fijn dat er nu een diagnose is. Dit zal hem inderdaad verder helpen. Goed dat je hier open over bent. Dit zal voor meer begrip zorgen.

  6. 28 maart 2017 / 10:31

    En wat boft deze mooie kleuter met zijn mama, die het allemaal goed kan verwoorden en met zoveel liefde over hem schrijft in dit stuk!

  7. 28 maart 2017 / 13:16

    Wat prachtig beschreven weer. Kan me je dubbele gevoelens ook helemaal voorstellen. Wel fijn dat er eindelijk een anwtoord is.
    Ik herken veel van onze jongste in zowat alle kenmerken die je noemt. Via de juf wordt nu het eerste contact gelegd om met onze jongste een onderzoekstraject in te gaan. Het gaat ook mij niet om het label, wel gaat het mij erom om hem uiteindelijk beter te kunnen helpen en te ondersteunen in zijn ontwikkeling. Handvaten krijgen.

    • Linda
      Auteur
      28 maart 2017 / 16:32

      Succes! Het kost even wat tijd en moeite, maar uiteindelijk heb je wel antwoorden. Wij zien het label inmiddels vooral als sleutel. Want er gaan zóveel deuren open qua hulpverlening nu. Ideaal :) En dat doet helemaal niets af aan het kind op zich. En als je even van gedachten wil wisselen of wanneer je het even niet meer ziet zitten, je mag bij mij spuien <3

      • 30 maart 2017 / 15:09

        Dank je wel! Eerste kennismakingsgesprek (zonder ons ventje) staat nu op 24 april, bij het CLB (Centrum voor Leerling Begeleiding). Wij wonen in België en daar loopt alles net even iets anders, dus ben benieuwd hoe het daarna verder gaat. Kom er nog wel op terug ;-)

  8. Aafke
    29 maart 2017 / 11:40

    Mooi geschreven Lin! En zo waar: kinderen blijven vooral zichzelf; het ene kind met autisme is het andere niet. Als je maar begrijpt wat hij nodig heeft; dat begrip kan nu worden aangevuld, maar volgens mij heb je intuïtief ook al heel veel ontdekt. Het zal je hopelijk helpen om voor hem de hulp te krijgen die hij nodig heeft, zonder dat je overal de strijd voor aan moet gaan. En verder weet je dat je gewoon twee prachtige kinderen hebt!

  9. An
    8 maart 2019 / 10:28

    Mag ik vragen waar je kind onderzocht is? Heb je dit zelf laten doen of was dit op het verzoek van school? Waren er kosten aan verbonden?

    • Linda
      Auteur
      12 maart 2019 / 11:51

      Hij is onderzocht bij Altrecht in Utrecht, en de eerste verwijzing kwam vanuit school. Dat was niet omdat er autisme vermoed werd, maar vanwege zijn zindelijkheid. Vanuit de schoolarts zijn we doorverwezen naar de kinderarts, die ons doorverwees naar de kinderspycholoog. Er waren geen kosten aan verbonden; alles werd vergoed door de zorgverzekering.

  10. Sindy
    19 april 2019 / 10:35

    Dit is allemaal zo herkenbaar. Ook ik heb een kleuter met ASS rondlopen.
    Ook zij heeft vooral nood aan duidelijkheid en voorbereiding op wat komen gaat. Ze heeft een kalender met picto’s waarop al wat verder vooruit gepland wordt en een weekkalender met per dag iets meer detail.
    Ze krijgt sinds september 2018 hulp in de vorm van logopedie en speltherapie en ze maakt grote sprongen vooruit, we krijgen ook zeer positieve reacties van de juffen en begeleiding op school.
    Slechts één ding waar ik me zorgen om maak: haar zindelijkheid voor stoelgang. Ze kan het wel, maar ze heeft daar constant een (zeer goede) motivatie voor nodig. Stickers en/of snoepjes doen het niet voor haar. Ik moet echt met serieuze zaken afkomen: uitstapjes, reisjes. Ja zelfs dreigen dat ze niet mee met vliegtuig mee op vakantie mag als ze niet flink naar het toilet gaat. En dat werkt. Tot ze die ‘beloning’ gehad heeft, en daarna doet ze weer geen moeite meer. Gek word ik ervan. Haar therapeute zegt dat dit wel met ASS te maken heeft, maar dat helpt me natuurlijk niet verder. Ik heb een intelligente meid die gewoon het beloningsysteem hackt.

    • Linda
      Auteur
      21 mei 2019 / 10:50

      Ah, ik voel de frustratie helemaal! Zeker als je zo’n slimmerik hebt. Ze kunnen het wel, ze willen het gewoon niet. Bij mijn oudste kwam daar dus ook nog een beetje angst bij kijken. Met ruim 5,5 kwam het uiteindelijk goed. Mijn motto is tegenwoordig: Ze kunnen het vast voordat ze 12 zijn, en dat geeft een heleboel rust :)

  11. Annemieke
    16 mei 2019 / 21:41

    Hoi! Wat heb je dit mooi geschreven zeg! En wat zie ik mijn meisje er in! Vooral die zindelijkheid… Wij zitten nu in het traject van alle onderzoeken om te kijken of ze een ASS heeft. Het zou zoveel verklaren.

    Hoe gaat het nu met je zoontje? Zit hij op regulier onderwijs?

    • Linda
      Auteur
      21 mei 2019 / 10:47

      Ja, hij zit in groep 3 en gaat naar groep 4, en is zelfs een vroege leerling. Met de zindelijkheid is ook alles goed gekomen: Toen hij ruim 4,5 was ging hij plassen op de wc, bij ruim 5,5 kwam daar poepen bij. Alles komt dus goed, als je het de tijd geeft :)

  12. Connie
    10 december 2019 / 21:05

    Hoi
    Ik ben vooral benieuwd hoe het gelukt is dat hij zindelijk is geworden (tips). Onze dochter (met uitgestelde diagnose ASS) gaat binnenkort naar de basisschool en is nog niet zindelijk…

    • Linda
      Auteur
      30 januari 2020 / 16:50

      Vooral heel veel geduld, want je kunt het niet forceren. We zijn uiteindelijk wel met speltherapie aan de slag gegaan, dat heeft wel enigszins geholpen. Maar als ze er niet aan toe zijn, gaat forceren alleen maar averechts werken.

  13. Jelle
    4 november 2020 / 08:12

    Hi Linda, mooi opgeschreven en een heel herkenbaar verhaal. Ik ben wel benieuwd tot welke begeleiding deze diagnose heeft geleid?
    Gaat jouw zoon naar regulier of speciaal onderwijs?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.