Home » Persoonlijk » Over mij » Trots op mij – tag! Een terugblik op 2017

Trots op mij – tag! Een terugblik op 2017

Trots op mij, tag, pauw

Jemig, het is alweer december. Het jaar loopt alweer ten einde. Tijd voor een terugblik van wat er allemaal gebeurd is… maar dan net even iets anders. Want een jaar is lang en dan wordt dit een ellenlang verhaal van gebeurtenissen. Nee, dit jaar doe ik het anders. Dit jaar vraag ik me af: Wanneer was ik trots op mij?

Want weet je, er is veel te veel kritiek. Op elkaar, maar ook zeker op jezelf. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik soms zo negatief over mezelf ben… terwijl ik enorm ben gegroeid. Heel veel voor elkaar heb gekregen. Veel heb geleerd. En ik ben niet de enige. Iedereen leert elk jaar bij. Dus ik moedig jullie aan om eens naar jezelf te kijken: Wanneer was jij trots op jou?

Trots op mij-tag!

Het leven gaat veel te snel. We nemen amper de tijd om even te kijken naar wat we hebben bereikt. Dingen waar we juist even bij stil moeten staan. Je hebt het namelijk wel maar mooi even voor elkaar gebokst! En daar mag je hartstikke trots op zijn. Dus daarom: De “Trots op Mij” tag! Ben eens schaamteloos trots op jezelf. Geniet eens van dat gevoel. Je hebt het gewoon geflikt. Kijk eens wat je voor elkaar gekregen hebt. Goed bezig, ik!

Spelregels van de Trots op mij-tag:

  1. Je bent natuurlijk hartstikke trots op je kinderen of de mensen om je heen, maar bewaar dat voor een ander verhaal. Deze tag gaat alleen over jou!
  2. Kijk alleen naar 2017. Waar ben je enorm trots op wat je het afgelopen jaar gedaan hebt? Onthoudt: het hoeft niet groots te zijn. Ook op kleine dingen kun je enorm trots zijn.
  3. Probeer er echt vijf op te noemen. Je hebt een heel jaar om uit te spitten. En als je ze opgeschreven hebt, voel je je instant beter. Beloofd!
  4. Tag jij ook een paar medebloggers? Ga ik geen aantal aan verbinden, mag je helemaal zelf weten.
  5. Ik vind het onwijs leuk als je terug linkt naar dit artikel, zodat iedereen ook de spelregels kan nalezen :)

1. Verhuizing naar Doesburg

Wat heb ik lang getwijfeld. Gewikt en gewogen. Kon ik de kinderen wel uit hun vertrouwde omgeving halen? Wilde ik wel weg uit ons leuke huis in die fijne stad Culemborg? Wat zou ik allemaal gaan missen? We waren bijna klaar in ons oude huis, nog maar een paar ruimtes te gaan… wilde ik wel weer helemaal opnieuw aan een verbouwing beginnen? Ik wil best toegeven dat ik, voordat we de knoop definitief doorhakten en ook ver daarna, regelmatig tranen met tuiten heb gejankt bij het idee om te verhuizen. Maar we hebben doorgezet; we hebben het gedaan.

We pakten ons boeltje en we vertrokken naar een woonboerderij in Doesburg, een plaats waar we niemand kenden en begonnen vol enthousiasme aan de verbouwing. Dat leidde tot een bovenverdieping die nu bijna klaar is, grootse plannen voor de benedenverdieping en een prachtige werkkamer. En, waar ik het allertrotst op ben van allemaal: Ik heb de (kleine) jongens zo goed voorbereid dat de overgang vrijwel vlekkeloos ging. Heb ik toch maar mooi voor elkaar gekregen.

2. Stoppen met werken…

Het is best moeilijk om te besluiten om je baan vaarwel te zeggen. Want je baan, da’s toch veilig. Je hebt een vast maandelijks inkomen. Leuke collega’s. Iets te doen wat je volledig onder de knie hebt en dus erg vertrouwd is. Wat als je dat allemaal opgeeft? Je weet toch niet wat er dan gebeurd? Wat moet je dan? Kan je dat wel?

Ja hoor, dat kan je. Je bent namelijk veel sterker dan je denkt. Ik stopte net na de start van onze verhuisperiode. Niet direct vanwege de verhuizing. Ik was er namelijk steeds van overtuigd dat ik zou blijven werken. Die reistijd? Die nam ik wel voor lief. Maar toen kregen we de diagnose ASS voor onze kleuter onder onze neus geduwd en mijn perspectief veranderde. Hij had het namelijk al lastig met de BSO. Kon ik hem vier dagen van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat ergens onder brengen?

Nee, dat kon ik echt niet. Dus ik hakte die knoop door. Ik stopte met werken voor mijn kind. Op het moment dat ik het deed voelde het als een bevrijding. Nog steeds is het een van de beste beslissingen geweest in het afgelopen jaar. Al is het maar vanwege die reistijd die in de spits niet één uur, maar minstens twee uur blijkt te zijn.

3. … en een nieuwe baan vinden

Maar goed, en dan? Het was fijn om de zomervakantie thuis te kunnen zijn voor de jongens. Ze konden zo heel goed wennen aan de nieuwe omgeving. Alleen moet je op een gegeven moment toch weer iets anders. Ook omdat ik na twee maanden snakte naar volwassenen om me heen voor een gesprek op niveau. Maar wat wilde ik gaan doen?

Ik trok mijn stoute schoenen aan en vroeg aan mijn favoriete opdrachtgever of ik niet freelance, maar in dienst zou kunnen gaan schrijven. Voor degenen die me langer dan vandaag kennen, da’s wel een dingetje. Want ik fix vaak alles voor iedereen, maar mezelf cijfer ik nog wel eens weg. Dat is niet alleen een Mom Thing maar ook zeker een Linda Thing. 

Woehoe, dat kon! Dus nu ben ik 22 uur per week in de weer voor Oudermatch.nl en zoek ik nog iets voor een uurtje of 10 / 15. Liefst vanuit huis. Any takers?

4. Gestopt met roken (woehoe!)

Het kostte me jaren, maar het is me gelukt: Ik ben gestopt met roken. Is het hebben van kinderen en hun hele opvoeding één groot cliché? Het stoppen met roken is nog veel meer cliché-erig. Want ja, je moet er echt aan toe zijn. Nee, hulpmiddelen maken geen schijn van kans als je het niet zelf ook echt wil. Ja, het is een gigantische hel waar je doorheen moet. Ja, het was onnoemelijk zwaar.

Maar ik was er aan toe. Het is me gelukt. Hoe ik dat deed? Ik was er zelf helemaal klaar mee. Nee, ik deed het niet voor de kinderen. Ik deed het niet voor het geld. Toegegeven, het is allemaal een mooie bijkomstigheid. Dat de jongens zich mij niet zullen herinneren als een moeder die altijd even naar buiten moest en die zelf (in)direct meerookten. Maar voor hen was het niet. Het was echt alleen voor mij. Omdat ik het wilde voor mezelf. En ik heb het geflikt. Trots op mij!

5. Combinatie thuiswerken / kinderen overleefd!

Het was zwaar. Het is een van de allermoeilijkste dingen die ik heb gedaan. Als buitenshuis-werkende moeder kun je het je niet voorstellen. Thuiswerken lijkt namelijk zo ideaal. Van tevoren dacht ik dat het een eitje zou worden. Immers, de dagen die ik hiervoor thuis werkte? Dat ging altijd enorm relaxed. En thuiswerken heeft ook zeker zijn voordelen.

Maar thuiswerken met een relpeuter om je heen? Dat is een enorme uitdaging. Want als je kind niet wil kom jij er gewoon niet aan toe. Thuiswerken omdat je kind ziek is en lam voor de televisie op de bank ligt, da’s heel andere koek dan wanneer hij helemaal alert en wakker is en een spoor van vernieling trekt door de woonkamer.

Nog een dingetje van dat thuiswerken? Dat je dus nooit meer vrij hebt. Nooit meer. Want zodra je je ochtend met je peuter hebt overleefd, haal je je kleuter van school, moet er worden gevoederd, een huishouden gerund, gespeeld, moet ik blauwhelmen voor mijn nageslacht en ervoor zorgen dat ze elkaar en het huis niet volledig ruïneren. En dan in het weekend vrij? Nee. Want ook dan wordt er nog steeds geklust. En als er niet geklust wordt? Dan ook niet. Want niet alleen je kinderen, ook je man is thuis.

Maar vanaf volgende week, als ook de peuter een klein kleutertje is en naar school gaat, neem ik per dag een paar uur vrij. Ga ik op de bank liggen of in de hangstoel op mijn werkkamer. Genieten van de rust. Gewoon omdat het kan en omdat ik dat hartstikke erg verdien. Ik heb het gered. Ik leef nog, mijn kinderen leven nog en het zijn twee sociale vrolijke jongens. Daar mag ik hartstikke trots op zijn.

Bonus: Op het schoolplein

Weten jullie nog dat ik een brief schreef aan de schoolpleinmoeders? En dat ik mezelf voor het blok heb gezet om nieuwe moeders te leren kennen? Voor de nieuwe lezers: Ik woon dus sinds dit jaar in een nieuwe omgeving waar we niemand kennen. Maar ook daarvoor had ik eigenlijk geen goede vrienden die ook moeder zijn, met kinderen in de leeftijd van die van mij. Zeker niet in de buurt waar ik woonde. Da’s best wel eens eenzaam.

Dus ik heb mezelf de laatste maanden een schop onder mijn hol gegeven en ben het gesprek aangegaan met de moeders op het nieuwe schoolplein in Doesburg. Probeer altijd een praatje te maken met iemand. En dat gaat steeds beter. Dus ik ben trots op mij, dat ik nieuwe contacten maak. Nee, het zijn nog niet mijn allerbeste vrienden. En stiekem zou ik best wel een mom-friend dichtbij willen hebben, dus als er geïnteresseerden zijn in de regio Doesburg? Doe me dan een berichtje en we plannen een koffie-date :)

En ik ben er ook nog maar even retetrots op dat ik vandaag niet vergeten ben om de taart te bestellen voor de verjaardag van mijn kleine kleutertje. Verdorie, ik heb het gewoon maar allemaal even geflikt zonder compleet door te draaien. Wat ben ik ontzettend trots op mij! <3

Wanneer was jij mega trots op jezelf dit jaar? Ik ben heel benieuwd naar de antwoorden van Melanie, Karin, Gera, Christa en Eke. Laat ook vooral jouw trots!-moment achter in een reactie <3

Volg:
Delen:

16 Reacties

  1. 7 december 2017 / 15:54

    Dit is nog eens een goed bedachte tag.
    Even een reflectie op jezelf na 12 maanden hard werken met, aan en over jezelf ;)
    Ik ga hem ook eens aandachtig bekijken en doornemen.

  2. 8 december 2017 / 18:06

    Mag je zeker trots op zijn. Ik doe het je niet na! Gedurfde keuzes, echt waar.

  3. Toos de Mink
    9 december 2017 / 11:22

    Alle reden om trots te zijn op jezelf.

  4. 11 december 2017 / 10:33

    Wat een mooie tag! Je mag ook oprecht trots op jezelf zijn ( en je gezinnetje natuurlijk)

  5. 11 december 2017 / 11:05

    Wat een super goede tag! Het is niet verkeerd om af en toe stil te staan bij dingen die jou trots maken met betrekking tot jezelf! Super dat je gestopt bent met roken, knap hoor!

  6. 11 december 2017 / 11:43

    Wat een omschakeling hé? Ik weet er alles van. 16 jaar geleden hebben wij een zelfde stap genomen. Zijn verhuisd van Midden Nederland naar het Friese platteland.
    Ik ga je volgen want ik vind het altijd intrigerend om te lezen hoe anderen die overstap ervaren.

  7. 11 december 2017 / 15:10

    Ik denk vooral op het feit dat ik echt weer aan de slag ben gegaan om mijn bedrijf te laten groeien, mijn website niet meer anoniem doe, maar er echt trots op ben en mee op de voorgrond treed en alles wat daarbij hoort.

  8. 11 december 2017 / 18:52

    Tof om lezen, ga het niet publiceren maar ga de oefening zeker eens voor mezelf maken. Een beetje trops op jezelf zijn mag best!

  9. 11 december 2017 / 19:23

    Ik vind dat je trots op jezelf mag zijn! Je hebt keuzes gemaakt voor je gezin, maar daardoor ook voor je zelf.
    En dan mag je best even tegen jezelf in de spiegel zeggen dat je er mag zijn! Letterlijk en figuurlijk!

  10. 11 december 2017 / 20:32

    Goede Tag! Leuk om te lezen, maar ook goed voor jezelf om op te schrijven waar je trots op bent. Daar staan we soms te weinig bij stil

  11. 11 december 2017 / 22:13

    Top om te lezen dat je zeker trots op je mag zijn.

  12. 12 december 2017 / 10:00

    Wat leuk dat je in dienst kon bij je favoriete opdrachtgever zeg! Goed dat je het hebt gevraagd.

  13. 12 december 2017 / 11:50

    Yes! Ik denk dat je zeker heel trots op jezelf mag zijn. En dat het goed is om op deze manier op je je jaar terug te kijken. Je hebt echt heel grote dingen voor elkaar gebokst, zoals stoppen met roken. Petje af!
    Ik denk dat je de schooltijd heel erg gaat waarderen :-)

  14. Susan
    23 december 2017 / 17:43

    Wat goed dat je gestopt bent met roken! Weet uit ervarinf dat dat heel wat meer voetjes in de aarde heeft dan je in eerste instantie denkt. Happy 2018!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.