Ik heb het gedaan. Ik heb me ingeschreven bij de KVK. En dus ben ik nu een echte ondernemer! Maar ik vind het nog steeds doodeng, ik zie soms door de bomen het bos niet meer en van de belastingaangifte heb ik nu al nare dromen. Maar ik zet door, en betreed vol goede moed het nieuw ingeslagen pad. En gelukkig hoef ik dat niet alleen te doen.
Het begon allemaal met mijn gekoesterde en tegelijkertijd gehate dertigers dilemma. Vorig jaar stapte die vrolijk mijn leuke leventje binnen en zette alles op zijn kop. Mijn dilemma porde en zeurde en vroeg me, of ik wel echt deed wat ik wilde. Of ik nou echt had bereikt wat ik had willen bereiken. En of ik wel gelukkig was.
Tuurlijk was ik dat. Ik had een leuke vent, twee prachtige kinderen, een goede baan… wat wilde ik nou nog meer? Maar het stemmetje bleef. Voel je je goed bij wat je doet? Ben je echt een toegevoegde waarde aan de maatschappij? Haal je wel alles uit je leven wat erin zit? Nou… eigenlijk niet. Ik wilde meer doen voor de maatschappij. Ik wilde, zoals zovelen met mij, iets betekenen. Dat ik, wanneer ik de spreekwoordelijke pijp aan Maarten gegeven had, iets had achterlaten waarvan mensen zouden zeggen: die Linda, dat was een fijn mens.
Vrijwillige taalcoach
Dus ik ging op zoek naar iets dat bij mij paste. Ik werd vrijwillige taalcoach voor Vluchtelingenwerk en dat doe ik nu zo’n negen maanden. Ik haal er nog steeds veel voldoening uit en leer ook meteen een mondvol Swahili (win-win!). Het blijft fantastisch om te zien hoe zij vooruit gaat en ik ben supertrots op haar. Maar, mijn dilemma was niet tevreden.
De openbaring kwam tijdens het online programma van Evelyn Prins, eind maart van dit jaar. Ik was in eerste instantie nogal sceptisch. Het kwam op mij allemaal een beetje zweverig over, maar ik dacht: niet geschoten, is altijd mis. En dat heb ik geweten. Zij zette mij volledig aan het denken over mezelf en pas toen kon ik het dilemma ook als innerlijke criticus definiëren. Nog belangrijker: Ik besefte hoe ik me voelde versus hoe ik me wílde voelen. En daar zat nogal een verschil in. Evelyn moedigde mij op zo’n positieve manier aan, dat ik daar enorm veel energie van kreeg.
Ik ben ondernemer!
De maanden erna bleef ik teruggrijpen op mijn nieuw verworven inzichten. Ontdekte ik dat ik zelf zoveel beren op mijn weg had geplaatst dat ik er bijna niet tussendoor kon komen. Ik ging ze liever uit de weg. Maar toen het besef kwam dat ik die beren allemaal zelf had verzonnen, ging het snel. En het resultaat was dat ik me vorige week heb ingeschreven bij de Kamer van Koophandel als fotograaf en schrijver en vandaag mijn eerste factuur kon schrijven. Jongens, wat voelt dat goed. En ik heb zelfs al een schrijfklus binnen geharkt: ik ga betaald bloggen. Daarover later meer!
In september ga ik wederom met Evelyn aan de slag, ditmaal met haar programma “Perfectly Imperfect”. Ik bedoel, beter aansluiten op Volmaakt Onvolmaakt kan bijna niet! Het is namelijk zo, dat bij elke twee stappen die je vooruit zet, je er ook weer een terug doet. Want je blijft nieuwe beren verzinnen en die zet je recht op het pad wat je zelf wilt bewandelen. En dan bedoel ik geen Robijntjes, maar die grote zwarte grizzlyberen waardoor je het liefst keihard de andere kant op rent. Voornamelijk in de vorm van onzekerheden als: Kan ik dit wel? Wat als er nou iets vervelends gebeurt? Sta ik wel sterk genoeg in mijn schoenen? Mijn hemel, moet ik mezelf straks gaan verkopen? Dat kan ik helemaal niet! Ondernemer? Je bent een dromer! Ofwel: Ik schijt nog steeds de welbekende zeven kleuren.
Mijn grizzly’s worden Robijntjes
De verwachtingen die ik heb bij Evelyn’s nieuwe programma is dat ik die beren zélf kan gaan omtoveren tot kleine Robijntjes, die ik lekker even kan knuffelen en daarna aan de kant kan leggen. Dat ik mijn onvolmaaktheden kan omarmen en om kan gaan zetten naar iets wat juist in mijn voordeel werkt. Dat ik de blauwdrukken van mijn leven kan loslaten om vervolgens een nieuw pagina te gaan uittekenen. Dat ik mezelf ook écht als ondernemer ga zien en niet als iemand met een hobby. Kortom: dat ik mijzelf nog meer kan gaan vormen naar wie ik echt wil zijn.
Ik ga vol vertrouwen dit avontuur aan en ik weet zeker dat Evelyn me op het juiste pad houdt. De afgelopen maanden was een achtbaan en ik had een halfjaar geleden nooit kunnen denken dat ik nu hier zou staan. Ik kijk vol positieve energie uit naar het komende half jaar. Uiteraard mogen jullie, lieve lezers, volledig meegenieten van mijn pieken én mijn dalen (want zeg nou zelf, er is niets leukers dan leedvermaak, nietwaar?). En ik zal stukje bij beetje gaan uiteenzetten wat ik allemaal wil gaan doen want dat heb ik zelf ook nog niet 100% helder… working on it ;)
Enneh, als iemand een échte Robijntje knuffel heeft die ik even mag vasthouden eind oktober, hou ik me aanbevolen :) En ben je nieuwsgierig naar Evelyn’s programma? Kijk dan vooral even op haar website!
