Hoe overleeft je relatie de verhuizing?

Ik heb het vaker gehoord: Als je relatie een verhuizing overleeft, is-ie heel sterk. Verhuizen schijnt namelijk behoorlijk slecht te zijn voor je relatie. Onze relatie staat in ieder geval nog na de eerste verhuizing, vijf jaar geleden. Toen schaalden we op van een piepklein appartementje naar een tussenwoning en was ik vijf maanden zwanger van de oudste (ooh, de hormonen). Nu gaan we van de tussenwoning naar een woonboerderij.

Na een relatie van ruim 11 jaar weet ik wel een beetje hoe Sander in elkaar steekt, en hij weet dat van mij ook. Scheelt al heel veel. We gaan héél veel zelf doen. Dat is goedkoper, en ik ben gezegend met een heel handige partner. Ook daar zijn al de nodige wenkbrauwen over opgetrokken. Want poeh, hoop werk, extra redenen voor spanning, weet je dat wel zeker?

Overleeft je relatie de verhuizing?

Ja hoor. We hebben al een heel plan. En, zoals gezegd, we hebben al een keertje zij aan zij geklust. Ondanks dat we best wel woorden zullen hebben tijdens de verbouwings- en verhuizingsperiode, hebben we er alle vertrouwen in dat het goed gaat.

Hoe wij dat hebben aangepakt? Check:

1. Globale planning maken

Hoeveel tijd hebben we tussen de sleuteloverdracht van ons nieuwe huis en de oplevering van het oude? Hoeveel tijd hebben we om te verbouwen? Welke dagen nemen we vrij? Hoe regelen we het met de kinderen? Het zijn allemaal vragen die we op voorhand al een beetje kunnen voorbereiden. Zo is Sander de hele maand juni vrij om meters te maken en spring ik in tijdens de weekenden. Mits we de jongens kunnen onderbrengen; anders ga ik thuis aan het inpakken en demonteren.

Goed, er zal vast wel een en ander mis gaan. Dat een bepaalde bestelling niet op tijd komt. Of de planning die we maakten was iets te rooskleurig. Maar een planning is exact dat: een planning. Wees ook flexibel om tijdens de verbouwing te accepteren dat dingen niet helemaal gaan zoals je verwacht had, en pas je planning aan. Zie het als een richtlijn. De enige datum die écht vaststaat is mijn verjaardag. Niet om uitgebreid te vieren (boehoe!) maar omdat dat de dag is dat ons oude huis zoveel mogelijk leeg moet. Een paar dagen daarna is namelijk de oplevering.

2. Goede voorbereiding is key

Deze hangt samen met je planning. Wat wil je als eerste gaan doen? In ons geval is dat de bovenverdieping. Wat wil je daar gaan doen? Welke spullen heb je daarvoor nodig? Van tevoren kun je al behoorlijk wat spullen aanschaffen. Een deel hebben we al. Maar er is ook een deel dat we niet al willen aanschaffen, omdat we eerst moeten gaan inmeten. We maken een lijstje met wat we nodig gaan hebben en zetten daar op de eerste dag de aantallen/meters achter. Want als je dat op de dag zelf moet gaan verzinnen, rijd je honderd keer naar de Praxis of welke bouwmarkt dan ook.

In het oude huis is de voorbereiding al in volle gang. Wij hebben best wat tijd gehad voordat we de sleutel kregen. Dus plannen en vooruit werken. Niet alles last-minute inpakken, maar de zolder is al vrijwel in zijn geheel ingepakt. Kasten zijn uitgemest, spulletjes zijn naar de kringloop of hulpgroepen gebracht.

Ook een geestelijke voorbereiding is niks mis mee. Als je je er nu al op in stelt dat de komende periode loeizwaar gaat worden, kan het alleen maar meevallen aan het eind.

Tenslotte, een gratis tip: Print de plattegronden als je ze hebt een paar keer uit, en ga je verbouwplannen uitwerken of je meubels alvast intekenen. Kom je niet voor verrassingen te staan als je bank ineens niet blijkt te passen (zoals bij ons het geval is).

3. Ken elkaars kwaliteiten

Ruim 11 jaar, een verhuizing en twee kinderen later kan ik me redelijk inleven in Sander. Ik weet waar hij goed in is en waar hij een hekel aan heeft, en andersom geldt precies hetzelfde. Waar ik een glazige blik in mijn ogen krijg wanneer hij het heeft over kabels trekken door het plafond, wordt hij niet blij van schilderen. Daar heb ik dan weer geen moeite mee. Daar kun je dus prima op inspringen.

Ik voel me ook prima thuis in het administratieve gebeuren. PostNL voor de verhuisservice, internetverbinding fixen (ja, hebben ze ook op het platteland in het oosten), verzekeringen regelen, aanvragen voor onze oudste met autisme… ik draai er mijn hand niet voor om. En hij doet de communicatie met de notaris en de overdracht van ons nieuwe stulpje. Vindt hij weer minder erg.

Als je de taken doet waar je je prettig bij voelt, heb je ook veel minder strijd. Dus een vrijblijvend advies als je elkaar iets minder lang kent: ga eens een avondje bij elkaar zitten, wijntje erbij, en vertel elkaar wat je wel en vooral niet wil doen. Wat je wel en niet wil uitbesteden.

4. Verdeel en heers

Hij pakt zijn spullen in, ik de mijne. De algemene ruimtes doe ik want dan kan ik meteen even goed puinruimen. Kinderkamers neem ik ook mee. Hij mest de schuur uit, want dat is sowieso zijn domein. Aan het eind van de rit hebben we zo het meeste wel ingepakt.

Bij de sleuteloverdracht gaat het exact zo: verdeel en heers heeft ons al een keer eerder gered. Omdat Sander heel goed in zijn hoofd heeft zitten wat hij op welke volgorde wil gaan doen op de bovenverdieping, is dat in eerste instantie zijn domein. Het enige wat ik moet doen is klaar staan als hij een handje nodig heeft, en doen wat hij zegt. Da’s echt niet zo moeilijk :)

Ik ga dan vooral met de benedenverdieping aan de slag. In eerste instantie schilderen we de keuken en de muren van de woonkamer. Als de woonkamer af is (want ik ga er gewoon even vanuit dat ik eerder klaar ben beneden dan hij boven), verkas ik naar mijn toekomstige werkkamer (yay!). Ook daar wordt geschilderd en komt een nieuw vloertje te liggen. Kan ik (met wat hulp van iemand die vast weer graag laminaat komt leggen) wel zelf.

Als we in de buurt komen van de datum dat we ons huis moeten opleveren, is hij in charge bij het verhuizen en sjouwen. Zware meuk sjouwen kan ik niet met mijn permanent zeurende schouder. Maar daar tegenover staat dat ik de week erna het huis klaar maak voor de oplevering, terwijl hij de punten op de i zet op de boerderij.

5. Chagrijnig laten zijn

We strijden wel eens, hoor. Want Sander en ik hebben niet altijd dezelfde smaak. Sommige meubels die hij me laat zien vind ik foeilelijk en vice versa. Kom bij mij niet aan met corduroy (serieus, we moderniseren een oude boerderij en dan gaan we terug naar de jaren tachtig?) of leer (brr koud) bij een bank. Felle kleuren vindt hij helemaal niets. Maar meestal weten we na een aantal keer praten over het onderwerp wel een optie te verzinnen waar we allebei blij mee zijn.

Daarnaast vinden we allebei sommige klussen die moeten gebeuren echt niet tof. Verdelen wil dan niet zo, maar het moet. Een dakrand die vervangen moet worden (want de plank is verrot). Het schilderen van de dakkapellen (want: onderhoud) staat bij ons allebei niet hoog op het verlanglijstje. Daar worden we samen behoorlijk chagrijnig van. Het beste is dan gewoon even bij elkaar uit de buurt blijven tot de kutklusjes zijn opgelost. Daarna kunnen we weer een normaal gesprek met elkaar voeren.

6. Een leuk vooruitzicht plannen

Geef jezelf iets leuks om naar uit te kijken! We hebben ook nu al besloten dat we na alle verbouwingen, verhuizing, stress et cetera, samen een keer een weekend weg te gaan. Zonder kinderen. Zodat we samen even kunnen ontstressen na de leuke maar enorm drukke periode. Hebben we nu al zin in!

Dus op de vraag: “overleeft je relatie de verhuizing?” kunnen wij antwoorden, dat we daar alle vertrouwen in hebben :)

 

Wat was jouw tactiek om ervoor te zorgen dat je relatie de verhuizing overleefde? 

Lees ook: Verhuizen naar de boerderij: Waar gaan we beginnen?!