Schoencadeautjes zijn stom. Een idee om kinderen nog meer vol te proppen met cadeautjes terwijl ze al zoveel hebben, en ook nog zoveel krijgen in december. En dan weten ze van gekkigheid niet meer waar ze mee moeten spelen. Nee, wij houden het bij één klein schoencadeautje dit jaar, omdat Monster!1 inmiddels naar de basisschool gaat en toch iets moet hebben om over mee te praten (en zelfs dat ene cadeautje vind ik stom). Voor de rest krijgen ze gewoon een snoepje in de schoen.
Met deze gedachte trapte ik het schoen zetten drie weken geleden af. Een keer in de week wordt er een schoen gezet, want jongens, Sinterklaas heeft een schema. Hij kan niet elke dag jullie schoen komen vullen. Door het dolle heen met het miezerige cadeautje waren ze. Het eerste vakje kon ik dus mooi als gecheckt afvinken.
Schoencadeautjes zijn overbodig
De week erna op zaterdag mochten ze dus weer. Even was er daar de teleurstelling dat er geen cadeautje in zat, maar het snoepje was ook goed. Zie je wel? Schoencadeautjes zijn hartstikke overbodig. Wij kregen ze vroeger ook geen cadeautjes, en met een stuk fruit waren we al net zo blij. Dat kon ik mijn kinderen toch ook wel aanleren?
En toen begonnen we het schoenzetten te vergeten. Niet alleen wij, maar ook de kinderen. ’s Middags hadden we het er nog over, maar tegen bedtijd dacht niemand er meer aan. En dat vond ik gisteren toch wel een beetje sneu. Dus dacht ik, weet je wat? Ik koop — err, vraag Sinterklaas of ie twee verrassingseieren in die schoenen kwakt met wat pepernoten. Kinderen blij en mijn schuldgevoel weg.
Venijnig draakje
Nou, ik heb het geweten. Natuurlijk waren de pepernoten en het ei binnen een milliseconde naar binnen gewerkt. En toen begon de suiker-kick. Tien minuten later lagen de bakken met duplo al verspreid door de woonkamer. Schoenen aantrekken was één groot drama en één voor een vlogen ze door de kamer.
Op school hield Monster!1 zich rustig. Immers, mama deed mee als vrijwilliger aan de educatieve-spelletjes-ochtend. Maar Monster!2 trok alles uit de kast, moest aan alle educatieve spelletjes even voelen en was steeds net te snel voor mij om te grijpen. Bij het jas aantrekken verstopte hij zich in de wc om een paar keer fijn door te trekken. Een bouwwerk met een grote toren, nouja, dat sneuvelde dus door een welgemikte duw (sorry kleuters). Mijn pittige peuter was veranderd in een venijnig draakje.
Boodschappen doen dan? Even twijfelde ik, maar omdat we een druk Sinterklaasprogramma hebben in het weekend, moesten we ze toch maar even doen. Gelukkig kon ik Monster!2 kwijt in het winkelwagentje, maar de boodschappen vlogen me om mijn oren. Wonder boven wonder bleef alles heen, en ik haastte me dus maar naar de auto. In de auto sloot ik hem vakkundig op, waardoor ik even in alle rust de boodschappen in de tassen kon tetrissen. Eenmaal thuis gooi ik hem achter de Ipad. Héél even rust, terwijl ik de boodschappen de kasten in schoof en gauw even een was weg werkte.
Toch nuttig, die cadeautjes?
Ja, die schoencadeautjes hebben volgens mij dus wel enig nut. Het maakt je kinderen iets minder tot draken in de vroege ochtend. En die ochtendrust met de normale heibel is toch wel héél fijn vergeleken met een suiker-stuiterochtend. Want met die cadeautjes gaan ze, na de eerste vreugdedansjes, gewoon lekker spelen. En als ouders is het altijd fijn als je kinderen even rustig spelen en jij nog éven kan blijven liggen. Ik snap het wel.
Maar toch wil ik er nog niet helemaal aan. Ik probeer komend weekend eerst nog even een versierd mandarijntje. En anders heb ik mijn lesje geleerd voor volgend jaar.
Lees meer: 7 tips waarmee jij Sinterklaas overleeft (en je portemonnee ook)
