Het is avond. Vroeg nog, zelfs, maar het wordt ook alweer zo vroeg donker dat het voelt alsof het al na negenen is.
Wonderwel sliepen de kinderen op tijd en bij uitzondering ben ik nog voor 8 uur beneden. Sander is er niet, dus ik heb tijd voor mezelf. En vanavond geen werk, nee, ik ga mijn boek uitlezen. Een thriller.
Ik sluit de computer af en ga in mijn hangstoel zitten. Genietend van de rust pak ik mijn boek en ik verlies mezelf in het verhaal.
Tik. Tik tik tik.
Medogenloos word ik uit mijn bubbel gehaald. Het is stil. Ik probeer me weer te concentreren op mijn boek, maar ik ben een beetje onrustig. Hoorde ik nu iets?
Tik tik tik.
Nu luister ik met gespitste oren. Ik kan het geluid niet plaatsen. Of jawel, bedenk ik me met een schok. Het lijkt wel alsof er iemand op een ruit tikt.
Tik tik tik.
Koortsachtig spring ik overeind. Iemand tikt op het raam! Of tikte, in ieder geval. Het is nu weer stil. En de situatie zoals hij is ramt met volle kracht tegen mijn borst: Ik ben alleen thuis in een afgelegen boerderij. Mijn kinderen slapen boven. De achterdeur zit niet op slot. En er tikt godverdomme iemand tegen een raam.
Shit shit SHIT. Ik vlieg naar de woonkamer. Waar zijn die klotesleutels als je ze nodig hebt? Ik wil die achterdeur NU op slot. Het getik is opgehouden. Ik hoor het niet meer. In paniek besef ik me dat als er iemand buiten staat, hij nu niet meer stond. Niet op dezelfde plek.
Waar de fuck moet ik heen met mijn kinderen als er dadelijk iemand in de kamer staat?! Flashbacks naar films als Scary Movie en From Dusk Till Dawn staan in mijn geheugen gegrift. Ik kijk door het raam naar de voordeur. Naar de pui, die godzijdank op slot zit. Ik ren naar de voordeur van het voorhuis. Ook dicht. De bijkeuken daar is ook op slot, maar die achterdeur. Die achterdeur!
Dáár! Daar, op het aanrecht. De sleutels! Ik gris de sleutels mee en stamp naar de achterdeur. En dan bevries ik voor een seconde. Er stáát iemand!
Nee, nee, er staat niemand. Het is mijn eigen schaduw die weerspiegeld wordt door de ruit. Ik lach hysterisch en draai de deur op slot.
Adrenaline raast door mijn lijf. Ik heb mezelf ingesloten in mijn huis. Maar als iemand echt naar binnen wil, komen ze dat we-
Er tikt niemand tegen de ruit.
Niemand.
Het is die klote-CV die nog steeds ontlucht moet worden.
